Είναι μάνα αυτή;

Έμεινα άναυδη για ακόμη μία φορά βλέποντας στην τηλεόραση γεγονότα όπως αυτό της μάνας που εγκατέλειψε το νεογέννητο μωρό της και αναρωτιέμαι για πολλά και θυμώνω για ακόμη περισσότερα.

Μπορεί να μην έχω φέρει στον κόσμο μια νέα ζωή, παρόλα αυτά έχω πολύ ανεπτυγμένο αυτό που κάποιοι αποκαλούν μητρικό ένστικτο. Είναι και αυτό δωράκι μαζί με όλα τα υπόλοιπα του φύλου μου...Βλέπεις η φύση μας έχει προικίσει με πολλά ένστικτα ώστε να επιβιώνουμε σ' αυτή τη πλάση, άλλα έχει δώσει στους άνδρες και άλλα στις γυναίκες. Μπορεί να είναι διαφορετικά, είναι όμως εξίσου σημαντικά.

Πως λοιπόν μπόρεσε αυτή η γυναίκα να πετάξει το μικρό της στα σκαλιά μιας εκκλησίας; Πως μπορεί κάποιος γενικά να αφήσει απροστάτευτο ένα τόσο δα πλασματάκι που μόλις γεννήθηκε; Δεν το χωράει το μυαλό μου...Στην αρχή τη δικαιολόγησα. Σκέφτηκα ότι μπορεί να είναι φτωχή, μπορεί να είναι μικρής ηλικίας, μπορεί κάποιος να την εξανάγκασε να το κάνει. Όταν όμως αργότερα έμαθα αναλυτικά τα στοιχεία της μέσα από τα διάφορα δελτία ειδήσεων και τις εκπομπές, κατέληξα στο συμπέρασμα ότι είναι αδικαιολόγητη. Η φτηνή δικαιολογία της ίδιας και της μητέρας της ήταν ότι δεν έχουν την οικονομική δυνατότητα, λόγω ανεργίας, να συντηρήσουν ακόμη ένα μέλος στην οικογένειά τους. Σε αυτό το σημείο ανέβηκε το αίμα στο κεφάλι μου.

Ε, λοιπόν, έχω να πω ότι η προγιαγιά μου ήταν πρόσφυγας. Το 1922 οι Τούρκοι τους ξερίζωσαν από τα μέρη και τις συνήθειές τους. Ο προπάππος μου έμεινε πίσω να πολεμήσει και εκείνη με τα 7 ανήλικα παιδιά της μπήκε σ' ένα καράβι και πέρασε απέναντι. Ξαφνικά βρέθηκε σ' ένα άγνωστο περιβάλλον, με άγνωστους ανθρώπους, με λίγα λόγια, χωρίς να έχει στον ήλιο μοίρα. Όμως, πάλεψε. Δούλεψε στα χωράφια και ανέθρεψε τα 7 παιδιά της. Ποτέ δεν σκέφτηκε να τα πουλήσει, να τα εγκαταλείψει ή να τα δώσει για υιοθεσία. Και μιλάμε για χρόνια δύσκολα, προσφυγικά. Και θα μας πει τώρα αυτή ότι φταίει το οικονομικό;

Και άντε είμαι άνθρωπος και δεν ξέρω πως τα φέρνει η ζωή, ας το δεχτώ ως δικαιολογία. Όμως το πετάς έτσι τυλιγμένο με τον ομφάλιο λώρο, τα αίματα και μερικά πανιά στο μουτράκι του; Ε, αυτό είναι απάνθρωπο. Δεν το θέλεις κυρία μου το παιδί σου; Πήγαινέ το σε κάποιο ίδρυμα, πήγαινέ το στην εκκλησία, πήγαινέ το σε κάποιον κοινωνικό λειτουργό, πήγαινέ το σ' ένα νοσοκομείο, πήγαινέ το σε μια δημόσια υπηρεσία τέλος πάντων, τουλάχιστον μην το πετάς στα σκουπίδια...ΈΛΕΟΣ ΠΙΑ μ' αυτές τις αισχρές συμπεριφορές.

Και ακόμη μία πολύτιμη συμβουλή: Τα πόδια μας κορίτσια δεν τα ανοίγουμε όπου βρούμε...ΈΛΕΟΣ....Τι είναι αυτό πάλι; Και άντε πες ότι η άλλη θέλει να πηγαίνει με τον έναν και με τον άλλο χωρίς να νοιάζεται για την υγεία της, την υγεία του συντρόφου ή του περιστασιακού εραστή της, το σέβομαι, είναι δικαίωμά της, αλλά δεν μπορεί να μην ενδιαφέρεται για μια πιθανή εγκυμοσύνη...Ε, ξέρετε υπάρχουν τα προφυλακτικά...Δεν θέλετε προφυλακτικό; Υπάρχουν και άλλοι τρόποι αντισύλληψης. Ρωτήστε τον γυναικολόγο σας...Κάντε όμως κάτι!!!! Δεν μπορεί να συνεχιστεί άλλο αυτή η κατάσταση. Διάβασα σε  κάποιο άρθρο προσφάτως ότι κάθε 7 ώρες στην Ελλάδα μολύνεται ένας άνθρωπος από τον ιό HIV, χώρια τον ιό HPV που κατά τους επιστήμονες τον έχει ήδη κολλήσει το 70% των ανθρώπων και φυσικά ας μην ξεχνάμε και την Ηπατίτιδα που παραμονεύει κάπου εκεί έξω.

Μου φαίνεται ότι θα αρχίσω να γράφω και γι' αυτά τα θέματα μήπως κάποιος ευαισθητοποιηθεί και αλλάξει κάπως τον τρόπο ζωής του. Το ασφαλές σεξ σημαίνει ΠΡΟΣΤΑΤΕΥΩ ΤΗΝ ΥΓΕΙΑ ΜΟΥ - ΣΕΒΟΜΑΙ ΤΗΝ ΥΓΕΙΑ ΤΟΥ ΑΛΛΟΥ - ΔΕΝ ΑΡΑΔΙΑΖΩ ΠΑΙΔΙΑ ΚΑΙ ΜΕΤΑ ΤΑ ΠΕΤΑΩ.

Γιατί το να είσαι μάνα είναι πολύ μεγάλη ευθύνη. Και πρέπει να είσαι 101% συνειδητοποιημένη για κάτι τέτοιο.

Ένα ποίημα για τη μητέρα - Απάντηση σ' αυτές που πετάνε τα μωρά τους...

(Το να είσαι μάνα δεν είναι μια απλή λέξη, είναι τιμή και ευλογία για μια γυναίκα να είναι μάνα...)

Μάνα, ω άγγελέ μου,
Ω αιώνια μου αγάπη,
Μακάρι τα χέρια σου να παραμένουν η κούνια μου για πάντα,
Και για πάντα να παραμένω το μωρό σου.

Άλλος ένας μήνας έρχεται κοντά μου,
Μια ακόμη άνοιξη πιέζει για να πλησιάσει,
Ω μάνα, εσύ είσαι τα λουλούδια
Στων οποίων τα αρώματα θα πνιγώ …

Και όταν προφέρω τα λόγια  "μάνα μου"
εκστασιάζομαι και γεμίζω με ευτυχία …

Μάνα, ω χτύπος της καρδιά μου,
Ω κραυγή μου όταν πονάω,
Τα φιλιά μου, και το πάθος μου,
Όταν ο έρωτας με καίει.

Τα μάτια σου...Ω τι είναι τα μάτια σου;
Τα λαμπρότερα αστέρια,
που κοσμούν πάνω τα ουράνια,
Μάνα, ω άγγελέ μου,
Ω αιώνια μου αγάπη…

Του Λιβάνιου ποιητή Σαΐντ Ακλ
Μετάφραση Noctoc