Τετάρτη 25 Μαΐου 2011

Θάλασσα....



Σήμερα έκανα το πρώτο μου μπάνιο στη θάλασσα. Να τα καλά της εξοχής....Θάλασσα, θάλασσα...Πως μ'αρέσει. Έχω εδώ και ένα μήνα που ξεκίνησα τρέξιμο. Πηγαίνω το πρωί, γύρω στις 6.45 π.μ., μετά κάνω μπάνιο και πηγαίνω στη δουλειά. Από σήμερα όμως μπήκε στη ζωή μου και η θάλασσα. Αχ πως μ' αρέσει και την είχα στερηθεί...Σε γενικές γραμμές, ήταν καλή. Ούτε παγωμένη να μην μπορείς να μπεις, αλλά ούτε και πολύ ζεστή. Για φέτος έβαλα στόχο να κάνω όσα περισσότερα μπάνια μπορώ. Καλά ξεκίνησα νομίζω.

Όποιοι μπορείτε να ξεκινήσετε, κάντε το...Γιατί αν σκεφτείτε, τι μας έμεινε; Τώρα που όλα πωλούνται όσο όσο και δεν μιλάω για τα ακίνητα και της επιχειρήσεις του Δημοσίου, αλλά για τις αξίες και την κοινωνική μας υπόσταση, τουλάχιστον έχουμε ακόμη τον ήλιο και την θάλασσα να μας φτιάχνουν τη διάθεση.

Μου λέει μια φίλη μου χθες, η οποία είναι άνεργη μηχανικός, όσοι τελειώνουμε από πολυτεχνικές σχολές, οι μηχανικοί δηλαδή, δεν μπορούμε να βγάλουμε κάρτα του ΟΑΕΔ. Στην ουσία δηλαδή σκέψου πόσοι άνεργοι μηχανικοί υπάρχουν που δεν είναι καταγεγραμμένοι στα μητρώα του ΟΑΕΔ...και μετά σου λέει η ανεργία είναι στο 15%....Μόνο; Τραγική είναι η κατάσταση.

Γι' αυτό σας λέω, σε ένα κράτος διαλυμένο, σε ένα κράτος όπου κυριαρχούν οι άχρηστοι και οι τεμπέληδες άνθρωποι, σε ένα κράτος που δεν υπάρχει αξιοκρατία, που δεν δίνει ίσες ευκαιρίες σε όλους, τι άλλο μας μένει πέρα από την θάλασσα και τον ήλιο;

Τα τελευταία γεγονότα, αναφέρομαι στον Strauss-Kahn, μου έδωσαν πολλή τροφή για σκέψη. Το πόσο συμφώνησα με όλα αυτά που έγιναν, δεν λέγεται. ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ, αναφώνησα, όταν είδα την σύλληψη και το δικαστήριο. Ως πότε πια οι γυναίκες θα αντιμετωπίζονται από κάποιους ως κατώτερα όντα, ως κρέατα για να κάνουν τη δουλειά τους...; Θα μου πεις η εξουσία και το χρήμα είναι αφροδισιακά, είναι ικανά να σε τρελάνουν, αλλά αυτό εμένα δεν μου λέει κάτι. Γι' αυτό έχουμε νου και λογική για να κρίνουμε και να μην είμαστε έρμαια των παθών μας...

Δεν ξέρω αν του τη στήσανε κάποιοι, δεν ξέρω αν είναι όντως αλήθεια, αυτό που με ικανοποίησε ως γυναίκα ήταν η άμεση αντίδραση της αστυνομίας, της δικαιοσύνης και όλων των αρχών της Αμερικής για την υπεράσπιση των δικαιωμάτων μιας γυναίκας που ζει και εργάζεται εκεί. 

Αν γινόταν αυτό στην Ελλάδα...Λυπάμαι που το λέω αλλά δεν θα συνέβαινε τίποτα. Θα έφευγε ο κύριος ενώ έκανε τη δουλειά του και ούτε γάτα ούτε ζημιά. Θα έμενε πίσω η γυναίκα να παλεύει με τα ψυχολογικά της και ποιος να την πιστέψει ότι ο ΚΥΡΙΟΣ ΤΑΔΕ έκανε κάτι τέτοιο...Μήπως δεν συμβαίνουν και εδώ; Αλλά ποια κάνει καταγγελία; Αφού ξέρει από πριν ότι το δίκαιό της δεν θα βρεθεί ποτέ, άσε που μπορεί να μπει και η ίδια στην φυλακή, επειδή συκοφάντησε τον ΚΥΡΙΟ ΤΑΔΕ...ΤΡΑΓΙΚΟ!!!

Γι' αυτό σας λέω τι μας μένει; Θάλασσα και ήλιος!!!




Τρίτη 24 Μαΐου 2011

Αναλοίωτες Φιλίες...



Σήμερα βγήκα με δυο παλιούς γνώριμους...Με τον Κ. και την Σ. ήμασταν συμμαθητές. Κοινό παρελθόν. Από παιδιά μαζί. Είχα να τους δω χρόνια πολλά. Τα νέα μας ήταν τόσα που ο ένας ξεκινούσε και ο άλλος σταματούσε. Δεν βαρεθήκαμε καθόλου. Γελάσαμε, θυμηθήκαμε τα παλιά και σχολιάσαμε τα καινούργια.

Ο Κ. πάντα με πείραζε. Από τότε που πηγαίναμε γυμνάσιο. Ίσως επειδή κοκκίνιζα. Πάντως το μόνο σίγουρο ήταν ότι του άρεσε να με προκαλεί και να με σοκάρει. Η Σ. ανέκαθεν ήταν πολύ καλή κοπέλα, συνεσταλμένη και ευγενική. Πάντα λιγομίλητη.

Τους είπα τα νέα μου. Ότι επέστρεψα, ότι κάνω ένα καινούργιο ξεκίνημα στη ζωή μου και είδα στα μάτια τους τη χαρά, όχι τη ζήλια και το φθόνο, αλλά τη χαρά της επανένωσης και της αγάπης απέναντί μου. Ανταλλαγή όμορφων συναισθημάτων. Ένιωσα ότι έδωσα και πήρα αγάπη. Τόσο ξαφνικά και απροσδόκητα...

Τελικά, σήμερα διαπίστωσα πόσοι άνθρωποι μπορεί να με αγαπούν εκεί έξω και εγώ απλά ήμουν κολλημένη σε ένα περιβάλλον που απλώς δεν μου ταίριαζε.

Η ευτυχία μου είναι πολύ μεγάλη. Νιώθω πεταλούδες στο στομάχι μου και στην καρδιά μου αγαλλίαση. Ούτε ερωτευμένη να ήμουν. Ήταν κάτι σαν να το περίμενα καιρό. Αν και αποδείχθηκε ότι και τα παιδιά το περίμεναν καιρό. Χάρηκα ακόμη περισσότερο που η ανταπόκριση ήταν το ίδιο καλή και έντονη.

Μου αρέσει να κοιτώ τους ανθρώπους στα μάτια και να παίρνω θετική ενέργεια. Νομίζω ότι μάλλον καλά τα κατάφερα μέχρι τώρα στη ζωή μου. Έχω αποκτήσει ανθρώπους που με εκτιμούν πραγματικά. Φιλίες που αντέχουν στο χρόνο και αναζωπυρώνονται με την πρώτη ευκαιρία.


Σάββατο 21 Μαΐου 2011

Ολική Επαναφορά....


Μετά από τόσον καιρό που έχω να γράψω στο blog μου, μετά από τόσον καιρό που έχω να ξεκουραστώ και να αφιερώσω λίγες στιγμές στον εαυτό μου, τελικά ναι, γράφω πάλι. Μου έλειψε αυτή η διαδικασία της ατέρμονης σκέψης και της συγγραφής. Τώρα όμως είμαι πίσω...Ολική επαναφορά...σε όλα!!!

Αισθάνομαι ότι ζω μια καινούργια ζωή, με νέους ενδιαφέροντες φίλους, βόλτες, θέατρο... Παρακολούθησα πριν λίγο καιρό την θεατρική παράσταση "ΦΟΥΡΚΕΤΑ" με την Μαρία Καβογιάννη και τον Κώστα Κόκλα. Πραγματικά, ήταν μια εξαίσια παράσταση. Αξίζει κάποιος να την παρακολουθήσει. Θα είναι για ακόμη λίγες μέρες στο Μέγαρο Μουσικής Θεσσαλονίκης.

Κατά τα άλλα πάχυνα, όσο έπρεπε, όχι ακραία πράγματα, τα παλιά μου ρούχα δεν μου κάνουν με αποτέλεσμα να τα δώσω σχεδόν όλα. Αυτή ήταν η κατάλληλη ευκαιρία να αγοράσω μερικά καινούργια. Αγόρασα, ακόμη, και λουλούδια...πολλά λουλούδια!!! Γεράνια σε όλα τα χρώματα και ιβίσκους και κάτι άλλα που δεν θυμάμαι το όνομά τους!!!

Γενικά, είμαι πολύ καλά. Βρήκα παλιούς φίλους και φίλες. Τελικά, επέστρεψαν πολλοί άνθρωποι στον τόπο τους. Αυτή η διαπίστωση απάλυνε την  ψυχολογική μου κατάσταση σχετικά με την φυγή μου από την Αθήνα. Αν και όταν παρακολουθώ ειδήσεις, σκέφτομαι ότι έκανα την καλύτερη επιλογή. Πριν δύο μέρες μίλησα με έναν φίλο μου που συνεχίζει να μένει εκεί, γιατί απλά δεν έχει χωριό για να επιστρέψει, και μου είπε ότι έκανα πολύ καλά, έφυγα την κατάλληλη στιγμή. Και μετά σκεφτόμουν...Μήπως τελικά αυτή είναι η επιτυχία; Να σταματάς όταν πρέπει; Να σταματάς πριν σε βαρεθεί ο κόσμος; Να σταματάς όχι επειδή σου το επιβάλλουν οι αντοχές ή οι αδυναμίες σου, αλλά η θέλησή σου;