Τρίτη 18 Ιανουαρίου 2011

Αλλαγή Οπτικής Γωνίας...


Αν αλλάξεις τον τρόπο που βλέπεις τα πράγματα,
τα πράγματα που βλέπεις θα αλλάξουν...

Wayne W. Dyer, 1940-, Αμερικανός συγγραφέας αυτοβοήθειας


Μέσα σε λιγότερο από ένα μήνα συνήθισα να ξυπνάω στις 6.30 π.μ. να ετοιμάζομαι και να πηγαίνω στη νέα μου δουλειά. Πάντα την περιοχή όπου γεννήθηκα και μεγάλωσα την θεωρούσα ως ένα μέρος που δεν έχει και πολλά να μου προσφέρει, όμως μήπως τελικά αυτό ήταν μια ψευδαίσθηση; Μία παρωπίδα που δεν με άφηνε να δω πέρα από την μύτη μου; Σήμερα το πρωί είδα ένα από τα ωραιότερα χαράματα. Ε, λοιπόν, είχα ξεχάσει πόσο μαγευτική είναι η αυγούλα του τόπου μου. Όλος ο ουρανός μαύρος προς γκρι φωτεινό και η γραμμή του ορίζοντα πορτοκαλί και ξάφνου ξεπροβάλει ο ήλιος ο ηλιάτορας, όχι όμως του Ελύτη, αλλά ο δικός μου, χρωματίζοντας ολάκερη τη πλάση με ένα ροδαλό χρώμα σαν αυτό των ολάνθιστων τριαντάφυλλων την Άνοιξη.

Έμεινα αποσβολωμένη να τον κοιτώ και να αναρωτιέμαι τι έχανα τόσον καιρό. Άλλοι θα πλήρωναν γι' αυτό το θέαμα και εγώ το είχα δωρεάν...Τελικά, ισχύει αυτό που λένε ότι αν δεν χάσεις αυτό που έχεις δεν μπορείς να εκτιμήσεις την πραγματική του αξία.

Τελικά, μπορώ να πω ότι σήμερα είμαι πολύ ευτυχισμένη για τους παρακάτω λόγους:

1) Είμαι κοντά στους δικούς μου, παίρνοντας απίστευτη στοργή και αγάπη (τελικά χάρηκαν πολύ που γύρισα, τόσο που αναρωτιέμαι γιατί δεν αποφάσιζα νωρίτερα να γυρίσω...)

2) Είμαι σε μία δουλειά που μου αρέσει, με κινητοποιεί και σίγουρα έχω να μάθω πολλά από αυτήν

3) Οι μέρες μου είναι γεμάτες με διάφορα χρήσιμα πράγματα και μου αρέσει αυτό

4) Κάθε μέρα απολαμβάνω τις μικρές στιγμές μου με ανθρώπους που αγαπώ

5) Τελευταίο, αλλά το βασικότερο όλων, έχουμε όλοι την υγεία μας

Αυτά προς το παρόν...Σας αφιερώνω ένα αγαπημένο μου τραγούδι που με εκφράζει απόλυτα αυτήν την περίοδο!!!

 

Σάββατο 8 Ιανουαρίου 2011

Καλή Αρχή με πολλή Ελπίδα...


Το πρωί της Πρωτοχρονιάς, η οικογένεια πηγαίνει στην εκκλησία, ντυμένοι όλοι με τα καλά τους ρούχα για να παρακολουθήσουν τη λειτουργία του Μεγάλου Βασιλείου και να υποδεχτούν το νέο χρόνο, καλό κι ευλογημένο.

Ο νοικοκύρης κρατάει στην τσέπη του ένα ρόδι, για να το λειτουργήσει. Γυρνώντας σπίτι, πρέπει να χτυπήσει το κουδούνι της εξώπορτας και να του ανοίξουν, δεν κάνει να ανοίξει ο ίδιος με το κλειδί του. Έτσι θα είναι ο πρώτος που θα μπει στο σπίτι για να κάνει το καλό ποδαρικό, με το ρόδι στο χέρι.

Μπαίνοντας μέσα, με το δεξί ποδάρι, σπάζει το ρόδι πίσω από την εξώπορτα, το ρίχνει δηλαδή κάτω με δύναμη για να σπάσει και να πεταχτούν οι ρώγες του παντού και ταυτόχρονα λέει: "με υγεία , ευτυχία και χαρά το νέο έτος κι όσες ρώγες έχει το ρόδι, τόσες λίρες να έχει η τσέπη μας όλη τη χρονιά".

Τα παιδιά μαζεμένα γύρω-γύρω κοιτάζουν οι ρώγες να είναι τραγανές και κατακόκκινες. Όσο γερές κι όμορφες είναι οι ρώγες, τόσο χαρούμενες κι ευλογημένες θα είναι οι μέρες που φέρνει μαζί του ο νέος χρόνος.

(Απόσπασμα από το βιβλίο της δασκάλας Αγγελικής Μαστρομιχαλάκη "Χριστούγεννα-Πρωτοχρονιά-Θεοφάνεια")

Φέτος οι γιορτές είχαν αλλιώτικο άρωμα...Κάναμε τη μετακόμιση, τρέχαμε με τον παππού στο νοσοκομείο - έκανε εγχείρηση, έμαθα διάφορα δυσάρεστα, όπως δυστυχήματα και διάφορα ατυχήματα, όχι κατ' ανάγκη αυτοκινητιστικά...

Τελικά, η περίοδος της προσαρμογής θα είναι μακρά, αλλά πιστεύω χωρίς μεγάλες δυσκολίες. Άφησα πίσω μου τα πάντα και να πω την αλήθεια δεν με ένοιαξε καθόλου...Δεν νιώθω πικρία, δεν νοιώθω στενοχώρια. Ήταν μόνο εκείνο το διάστημα λίγο πριν φύγω που με πίεζε. Τώρα είμαι καλά.

Η αλλαγή του χρόνου ήταν εντυπωσιακή. Δύο λεπτά πριν αλλάξει ο χρόνος κόπηκε το ηλεκτρικό στην περιοχή μου, ίσως blackout, με αποτέλεσμα να γυρίσει ο χρόνος και να μας βρει υπό το φως των κεριών και των φλογών από τα κούτσουρα στο τζάκι. Βλέπαμε τα πυροτεχνήματα στον ουρανό και μπορώ να πω ότι ήταν όλα πολύ όμορφα και ρομαντικά...Μας έκανε ποδαρικό και φέτος ο πατέρας μου με το ρόδι στο χέρι, όπως προστάζει το έθιμο...Τέλος καλό, όλα καλά...

Καλή Αρχή να έχουμε
με πολλή πίστη, αγάπη και ελπίδα....