Από τη Σκύλα στη Χάρυβδη...

Σήμερα μίλησα με μία εφηβική μου φίλη με την οποία είχαμε ψιλοχαθεί. Γενικώς, το κάνω αυτό, εξαφανίζω τα ίχνη μου από τους άλλους και εμφανίζομαι όταν θέλω εγώ. Είναι μέρος του χαρακτήρα μου. Έμαθα να ζω με αυτό. Τέλος πάντων, είπαμε τα νέα μας. Η Ζ. είναι πολύ καλή κοπέλα. Εμφανίσιμη, μορφωμένη, εργατική, από καλή οικογένεια, με καλή ανατροφή. Με λίγα λόγια, είναι κοπέλα για σπίτι. Διαβάστε την περίπτωσή της παρακάτω:

Η Ζ. όταν ήταν στο σχολείο είχε μία σχέση. Την πρώτη της σχέση. Ήταν πολύ ερωτευμένη και, γενικώς, ξέρουμε πως είναι αυτό το πρώτο συναίσθημα της ανακάλυψης του αντίθετου φύλου. Μια περιπέτεια που σου ανεβάζει την αδρεναλίνη στα ύψη...Εγώ το αγόρι της δεν το ήξερα προσωπικά, δεν είχαμε ανταλλάξει ποτέ μια κουβέντα, τον γνώριζα εξ αποστάσεως, ότι ο τάδε είναι το αγόρι της Ζ., εντάξει ήταν όμορφος, δεν μπορώ να πω. Ήταν πολύ ταιριαστό ζευγάρι.

Τα χρόνια πέρασαν και η Ζ. έφυγε να σπουδάσει. Αυτός την ακολούθησε στη συγκεκριμένη πόλη και για να μην πολυλογώ κατέληξαν σχεδόν να συζούν. Του είχε δώσει κλειδιά από το σπίτι της, κλπ. Αυτό νομίζω ότι σημαίνει ότι μάλλον τα συναισθήματά τους ήταν αληθινά, έντονα και, γενικώς, το πράγμα έδειχνε να πηγαίνει μάλλον προς κάτι σοβαρό. Σε κάποια φάση του λέει η Ζ.: "Θα φύγω. Θα πάω για Παρασκευοσαββατοκύριακο στους δικούς μου. Τους πεθύμησα. Αν θέλεις έλα να δεις και συ τους δικούς σου". Αυτός όμως προτίμησε να μείνει πίσω στην πόλη. Τελικά, η Ζ. πήγε στο πατρικό της, είδε τους γονείς της και σκέφτηκε να γυρίσει πίσω νωρίτερα να του κάνει έκπληξη. Μόνο που της έκανε αυτός έκπληξη.

Μπαίνει, λοιπόν, στο σπίτι της και ακούει φωνές από την κρεβατοκάμαρα. Στην αρχή φοβήθηκε μήπως ήταν κλέφτες και προχώρησε σιγά σιγά, άνοιξε την πόρτα και είδε το αγόρι της να κάνει σεξ με μία άλλη, άγνωστη. Η κοπέλα έπαθε σοκ. Όχι απλά σοκ, έπαθε νεύρωση στομάχου και για περίπου 1 μήνα ήταν στο νοσοκομείο γιατί δεν μπορούσε να συνέλθει. Μόνο οι γονείς της και, κυρίως η μητέρα της, ήταν στο πλευρό της. Ε, φυσικά χώρισε με τον τύπο. Αυτός είχε παράλληλη σχέση και η Ζ. δεν είχε καταλάβει τίποτα.

Από τότε πέρασαν πολλά χρόνια και η Ζ. δεν αποφάσιζε να κάνει σχέση γιατί φοβόταν μην της συμβεί το ίδιο. Το έριξε στη δουλειά και κατάφερε να πάρει μία αρκετά υψηλή θέση στην ιεραρχία της συγκεκριμένης επιχείρησης και μάλιστα με έναν αρκετά ικανοποιητικό μισθό.

Σε κάποια φάση γνωρίζει κάποιο άλλο παλικάρι με το οποίο όμως δεν δεσμευόταν αμέσως. Στην αρχή το ξεκίνησαν φιλικά και στην πορεία εξελίχθηκε σε ερωτική σχέση. Στην ουσία η δεύτερη σχέση στη ζωή της. Τα πράγματα έβαιναν καλώς και τότε αυτός της είπε: "Λοιπόν, Ζ. πρέπει να προχωρήσουμε τη ζωή μας παρακάτω. Εγώ έχω σταθερή δουλειά (είχε δουλειά σε μια περιοχή έξω από την πολή, κάποια χλμ μακριά), στην περιοχή μου έχω και δικό μου σπίτι, οπότε μπορούμε να μετακομίσουμε εκεί". Τότε του απάντησε η Ζ. ότι: "Μα, εγώ έχω τη δουλειά μου εδώ, τι να κάνω; Να την αφήσω; Και πέρα από αυτό μ' αρέσει η ζωή στην πόλη" και αυτός στη συνέχεια της είπε ότι σημασία έχει να είναι μαζί και για τη δουλειά να μην ανησυχεί γιατί και στην περιοχή του θα μπορέσει να ψάξει και να βρει μια εξίσου καλή δουλειά, άλλωστε είχε πολλούς γνωστούς και θα μπορούσε να τη βοηθήσει.

Ε, η κοπέλα το σκέφτηκε, το ξανασκέφτηκε και αποφάσισε να πάει μιας και θα ήταν για το κοινό καλό τους. Έτσι λοιπόν, τη βοήθησαν οι γονείς της να κάνει τη μετακόμιση, αυτή παράτησε τη δουλειά της και έκανε ένα καινούργιο ξεκίνημα στη ζωή της. Το θέμα όμως ήταν ότι στο καινούργιο της σπίτι έμενε από πάνω η "πεθερά" της και μάλιστα με το που πάτησε το πόδι της η Ζ. εκεί της είπε η γιαγιά του παιδιού: "Τις νύφες εμείς τις διαλέγουμε. Εμείς τις κρατάμε ή εμείς τις διώχνουμε".

Η Ζ. δεν έδωσε σημασία στην αρχή, αλλά στην πορεία η κατάσταση γινόταν ανυπόφορη. Η "πεθερά" της έκανε τη ζωή κόλαση. Αυτή μιλούσε στο αγόρι της, αλλά αυτός έπαιρνε πάντα το μέρος της μάνας και της γιαγιάς του.

Μου λέει λοιπόν χθες στο τηλέφωνο. Δεν ξέρω τι να κάνω. Από την μία έχω συναισθήματα γι' αυτόν, από την άλλη όμως όταν μου συμπεριφέρονται όλοι άσχημα θέλω να τα μαζέψω και να φύγω. Είναι πολύ άσχημη η κατάσταση. Έκανα τέτοια θυσία να τα αφήσω όλα και να τον ακολουθήσω και πίστευα ότι τουλάχιστον αυτό θα το εκτιμούσε, αλλά δεν μπορώ να ανεχτώ να μιλάνε άσχημα όλοι για μένα και την οικογένειά μου και αυτός να μην με υποστηρίζει. Ακούει πάντα τη μητέρα του και εγώ έρχομαι σε δεύτερη μοίρα. Δεν ξέρω τι να κάνω. Αν μου συμπεριφέρονται έτσι τώρα που είμαστε ελεύθεροι, αν παντρευτούμε και κάνουμε παιδιά τι άλλο θα μου κάνουν; Έτσι θα είναι η ζωή μου από εδώ και πέρα;

Την άκουσα την κοπέλα απελπισμένη και πολύ προβληματισμένη. Προσπάθησα να την ηρεμήσω, να την κάνω να γελάσει και της τόνισα το γεγονός ότι πρέπει κάποια στιγμή να κοιτάξει και αυτή τον εαυτό της. Δεν μπορεί να θυσιάζεται πάντα για τους άλλους, κανείς να μην το αναγνωρίζει και στο τέλος να κάνει κακό στον ίδιο της τον εαυτό. Είναι νέα, είναι καλή, επομένως δεν χρειάζεται να ανησυχεί για τίποτα. Της είπα και τα δικά μου τα τραγελαφικά και πιστεύω ότι την έκανα να νιώσει καλύτερα.

Στενοχωριέμαι όταν βλέπω ανθρώπους που αξίζουν να ταλαιπωρούνται τόσο πολύ στη ζωή τους. Και η συγκεκριμένη κοπέλα παιδεύτηκε πολύ. Ο πρώτος της βγήκε καθίκι και ο δεύτερος μαμάκιας. Μα είναι δυνατόν; Γιατί πάντα να συμβαίνουν τέτοια περιστατικά στα καλά και ήσυχα κορίτσια; Όσο και να προσπαθώ να δώσω μία απάντηση σ' αυτό το ερώτημα, το παραδέχομαι, αδυνατώ...Ειλικρινά αναρωτιέμαι τι θέλουν ορισμένες μάνες. Θέλουν τα παιδιά τους ευτυχισμένα ή πάντα θέλουν να ελέγχουν τις ζωές τους. Γιατί εμπλέκονται ανάμεσα στα ζευγάρια και τους δημιουργούν τόσο σημαντικά προβλήματα. Αλλά δεν φταίνε μόνο αυτές, φταίνε και οι γιοι τους που δεν αναλαμβάνουν τις ευθύνες τους και τρέχουν πίσω από τα φουστάνια των μαμάδων τους. Είναι κρίμα, πραγματικά κρίμα που ακόμη και σήμερα υπάρχουν τέτοια φαινόμενα στην ελληνική κοινωνία.