Την τελευταία της πνοή άφησε στης 30 Σεπτεμβρίου 2010, σε ηλικία 69 ετών, ξημερώματα σε νοσοκομείο της Αθήνας , μετά από πολύχρονη μάχη με την επάρατη νόσο...
Μία από τις χαρακτηριστικές τραγουδίστριες του λαϊκού τραγουδιού, η Δούκισσα, πέθανε τα ξημερώματα της Πέμπτης σε ηλικία 69 ετών σε αθηναϊκό νοσοκομείο όπου νοσηλευόταν το τελευταίο διάστημα. Η Δούκισσα αντιμετώπιζε προβλήματα με τον καρκίνο εδώ και 18 χρόνια. Πριν από πέντε μήνες είχε εισαχθεί στο νοσοκομείο έπειτα από ένα ατύχημα που επιδείνωσε την κατάστασή της. «Νιώθω ότι είμαι ανήμπορη» είχε δηλώσει τότε, ενώ στην ερώτηση αν κάνει σχέδια για το μέλλον είχε απαντήσει: «Ο Θεός γελάει μαζί σου όταν κάνεις σχέδια».
Η Δούκισσα (το επίθετό της ήταν Φωταρά) γεννήθηκε το 1941 στο Πασαλιμάνι, στον Πειραιά. Ξεκίνησε την καριέρα της ως χορεύτρια σε ηλικία 12 ετών. Στα πρώτα βήματά της τη βοήθησε ο πατριός της, ο γνωστός μπουζουξής Γιάννης Λαουτάρης. Η Δούκισσα πρωτοτραγούδησε σε δίσκο 78 στροφών το 1956- το τραγούδι του Στέλιου Χρυσίνη «Με την κοπέλα π΄ αγαπώ»- και σιγά σιγά πέρασε στο κοινό των μεγάλων κέντρων, ενώ συνέδεσε τη φωνή της με μεγάλες επιτυχίες όπως τα «Δεν ήσουν κύριος», «Ατάκα και επί τόπου», «Ανθρωποι είμαστε», «Πού πας χωρίς αγάπη» και «Θέλω τα όπα μου». Τα άλμπουμ της «Ατάκα και επί τόπου» (1975) και «Λαϊκά για τη Δούκισσα» (1984) έγιναν «χρυσά». Επίσης, σημαντικό ήταν το πέρασμά της από τον ελληνικό κινηματογράφο, όπου πρωταγωνίστησε σε δέκα ταινίες, από το 1966 ως το 1970, όπως «Ενας χίπης με φιλότιμο», «Θα κάνω πέτρα την καρδιά μου», «Τα αδέλφια μου», «Συντρίμμια τα όνειρά μας» κτλ. Είχε παντρευτεί δύο φορές και απέκτησε δύο γιους.
Η Δούκισσα (το επίθετό της ήταν Φωταρά) γεννήθηκε το 1941 στο Πασαλιμάνι, στον Πειραιά. Ξεκίνησε την καριέρα της ως χορεύτρια σε ηλικία 12 ετών. Στα πρώτα βήματά της τη βοήθησε ο πατριός της, ο γνωστός μπουζουξής Γιάννης Λαουτάρης. Η Δούκισσα πρωτοτραγούδησε σε δίσκο 78 στροφών το 1956- το τραγούδι του Στέλιου Χρυσίνη «Με την κοπέλα π΄ αγαπώ»- και σιγά σιγά πέρασε στο κοινό των μεγάλων κέντρων, ενώ συνέδεσε τη φωνή της με μεγάλες επιτυχίες όπως τα «Δεν ήσουν κύριος», «Ατάκα και επί τόπου», «Ανθρωποι είμαστε», «Πού πας χωρίς αγάπη» και «Θέλω τα όπα μου». Τα άλμπουμ της «Ατάκα και επί τόπου» (1975) και «Λαϊκά για τη Δούκισσα» (1984) έγιναν «χρυσά». Επίσης, σημαντικό ήταν το πέρασμά της από τον ελληνικό κινηματογράφο, όπου πρωταγωνίστησε σε δέκα ταινίες, από το 1966 ως το 1970, όπως «Ενας χίπης με φιλότιμο», «Θα κάνω πέτρα την καρδιά μου», «Τα αδέλφια μου», «Συντρίμμια τα όνειρά μας» κτλ. Είχε παντρευτεί δύο φορές και απέκτησε δύο γιους.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου