Στιγμές...

Πιάνω πάλι την παλέτα του μυαλού...Ο καμβάς απέναντί μου άδειος. Θέλω να κάνω την δική μου ζωγραφιά απόψε. Χρώματα πολλά. Τι συνδυασμό να επιλέξω; Ο καθένας θα δώσει διαφορετικό χρώμα, το καθένα τόσο μοναδικό...

Διάσπαρτες σκέψεις, εδώ και 'κει...Το χθες, το σήμερα, το αύριο...Στιγμές, όλη η ζωή είναι στιγμές. Το πινέλο ακόμη αχρησιμοποίητο. Μυρίζει καινούργιο...Διαλέγω το κόκκινο πρώτα. Το αγαπημένο μου χρώμα. Πατάω το σωληνάριο και ξεπετιέται...Γέμισε η πρώτη θήκη της παλέτας μου...Μου έλεγε η μάνα μου ότι από μικρή πήγαινα στα κόκκινα λουλούδια του κήπου, στα κόκκινα τριαντάφυλλα...Τα αγαπώ τα λουλούδια, το καθένα έχει διαφορετική μυρωδιά, όπως διαφορετικά μυρίζουν οι άνθρωποι...Μετά παίρνω στο χέρι μου το πράσινο, το χρώμα της ελπίδας...Τα λιβάδια είναι πράσινα. Θυμάμαι ακόμη τα παιχνίδια μαζί με τον αδελφό μου στα καταπράσινα λιβάδια της εξοχής...Μου άρεσε να ξαπλώνω κάτω, να κρύβομαι πίσω από τα πράσινα στάχυα και εκείνος να ψάχνει να με βρει...Το πράσινο είναι συνδυασμός του κίτρινου με το μπλε. Κίτρινο ήταν το καναρίνι μας...Κάθε πρωί με ξυπνούσε με τραγούδια. Μπλε...Το χρώμα της θάλασσας!!! Μπορώ να κάθομαι με τις ώρες και να την κοιτώ...Η θάλασσα μου δίνει ελευθερία. Είναι ανυπότακτη. Νομίζω μου ταιριάζει...Για την τελευταία θήκη κράτησα το λευκό, το χρώμα της αγνότητας. Το λευκό είναι από τα ωραιότερα χρώματα γιατί δεν περιέχει κανένα χρώμα...Τα παραπλάνησε και κράτησε το καλύτερο για τον εαυτό του. Όμως, είναι κοινωνικό γιατί τα συμπεριλαμβάνει όλα μέσα του. Λευκά είναι τα σύννεφα που όποτε πετώ με το αεροπλάνο θέλω να πάρω λίγο από αυτά και να τα βάλω κάτω από το μαξιλάρι μου για να κοιμάμαι απαλά...Κόκκινο και λευκό μαζί δίνουν το ροζ της αυγής...Της δικής μου αυγής, αυτής που βλέπω κάθε μέρα από το παράθυρο του σπιτιού μου!!!

Γέμισε το πινέλο χρώματα, άδειασε το μυαλό από σκέψεις...Είναι κάτι στιγμές, σα μικρές πινελιές ζωγραφιάς που δεν έχει τελειώσει, λείπουν λίγα ακριβά των χρωμάτων νερά, για να δώσουν του τόπου τη γνώση...

Καλό σας Βράδυ!!!