Δευτέρα 14 Ιανουαρίου 2013

Το Παραλήρημα μιας Ρομαντικής...


Καθισμένη μπροστά στο τζάκι. Κοιτάζω τις φλόγες. Το χρώμα τους ζωντανό και η δύναμή τους αδιαμφισβήτητη. Γλύφουν τα ξύλα με μαεστρία,  αφήνοντας πίσω τους στάχτες και αποκαΐδια.

Μου αρέσει η φωτιά. Πριν από αυτήν ήμασταν αγροίκοι, μετά από αυτήν εξευγενισμένοι...Χωρίς αμφιβολία, η φωτιά άλλαξε το ρου της ιστορίας.

Τρώγαμε ωμό κρέας, ενώ τώρα το προτιμούμε καλοψημένο. Τότε, ήταν ρουτίνα να τρώμε την τροφή μας ωμή, τώρα, δεν μπορούμε να διανοηθούμε να σκοτώσουμε ένα ζώο και να το φάμε ωμό.

Και, όμως, ενώ ο άνθρωπος κατά τη διάρκεια της πορείας του στη γη αναπτύχθηκε, εκπολιτίστηκε, άλλαξε τις πρωτόγονες συνήθειές του, έπαψε να χρησιμοποιεί τα πρωτόγονα ένστικτά του, τα τελευταία χρόνια επανήλθε στην πρότερη κατάστασή του. Ζει σαν ζώο ή για να το θέσω καλύτερα, χειρότερα από ζώο.

Ένα ζώο μπορεί να μην έχει νου και λογική, έχει όμως ένστικτο. Καταλαβαίνει ποιος το αγαπάει, ποιος το φροντίζει, ποιος θέλει να το σκοτώσει ή να το διώξει. Καταλαβαίνει πότε είναι η περίοδος αναπαραγωγής και διαιωνίζει το είδος του χωρίς μα και γιατί, χωρίς δεν μπορώ να το αναθρέψω και άλλα διάφορα.

Ο σύγχρονος άνθρωπος έχει χάσει το νόημα της ζωής, την ουσία, την πραγματικότητα. Ζει σε μία πλάνη και το χειρότερο είναι ότι δεν το γνωρίζει. Σκεφτόμαστε περισσότερο απ' όσο ενεργούμε. Ο τρόπος ζωής μας είναι εχθρικός ως προς τον ίδιο μας τον εαυτό, τους άλλους και το φυσικό περιβάλλον. Καταδικάζουμε εμάς, καταδικάζουμε και τους άλλους, γιατί βλέπεις η μιζέρια θέλει συντροφιά για να είναι ευχαριστημένη.

Καταντήσαμε να μισούμε τα πάντα. Η καρδιά μας δεν περιτριγυρίζεται από αγάπη, αλλά από κακία και μίσος. Αποζητούμε καθημερινά όλο και περισσότερα υλικά αγαθά και χάνουμε την πνευματικότητά μας. Ο άνθρωπος δεν αποτελείται μόνο από σώμα, αλλά και από πνεύμα. Αν και τα τελευταία 50 χρόνια το έχει ξεχάσει αυτό. Μας έκαναν να το ξεχάσουμε. Γέμισαν το μυαλό μας με άχρηστες πληροφορίες, την καρδιά μας με άγχος και την ψυχή μας με φόβο.

Ντρέπομαι για την κατάντια μας, λυπάμαι και κλαίω. Πονάει η καρδιά μου να βλέπω τους συνανθρώπους μου να υποφέρουν να κοιμούνται καταγής, να μην έχουν να φάνε, να μην έχουν υγειονομική περίθαλψη, να πεθαίνουν και να μην μπορούν οι συγγενείς τους να τους κηδέψουν. Με πονάει που δεν γεννιούνται νέοι έλληνες και ελληνίδες, που έχει πέσει το ηθικό και η αυτοπεποίθηση των πολιτών αυτής της χώρας, που οι νέοι φεύγουν στην ξενιτιά, που πλέον δεν κάνουμε όνειρα...

Από την άλλη, όμως, θυμώνω και οργίζομαι όταν βλέπω τους νέους ανθρώπους να είναι ανώριμοι, να έχουν καταντήσει τεμπέληδες,  να ψάχνουν την εύκολη λύση και το γρήγορο χρήμα. Φοβούνται τις ευθύνες. Στην Ελλάδα κάθε χρόνο γίνονται πάνω από 300.000 εκτρώσεις. Αντιλαμβάνεστε το νούμερο; Είναι μια ολόκληρη πόλη. Και μετά λέμε ότι στην Ελλάδα υπάρχει υπογεννητικότητα. Πάνω από 300.000 εκτρώσεις, πάνω από 300.000 δολοφονίες και καμία ενημέρωση, καμία διαμαρτυρία. Στην Ισπανία γίνονται 100.000 ετησίως και ο κόσμος έχει ξεσηκωθεί και διαμαρτύρεται. Εμείς εδώ κοιμόμαστε, για ακόμη μία φορά.

Στο κάτω κάτω, τι είδους ιατρική δεοντολογία είναι αυτή που αποδέχεται τις εκτρώσεις; Πριν από χιλιάδες χρόνια, ο Ιπποκράτης στον Όρκο του έλεγε «...δεν θα δώσω σε κανέναν θανατηφόρο φάρμακο, ακόμη κι αν μου το ζητήσει...ούτε σε έγκυο γυναίκα εκτρωτικό δηλητήριο...».

Σήμερα, όμως, στο βωμό του κέρδους θυσιάζουμε τα πάντα. Δυστυχώς, κάποιοι άνθρωποι θρασείς, ύπουλοι και μισάνθρωποι χρησιμοποιώντας τις έννοιες της ελευθερίας, της δημοκρατίας, της ελευθερίας του λόγου, της ειρήνης, του δικαιώματος, της αυτοδιάθεσης, κατέλυσαν ολόκληρα κράτη, κατέστρεψαν πολιτισμούς και συνειδήσεις. Αλήθεια, πόσο κοστίζει η αφαίρεση μιας ζωής; Υπάρχει τιμή;

Αναρωτιέμαι ποιος μας δίνει το δικαίωμα να αφαιρούμε μία ζωή με αυτόν τον τρόπο. Σε λίγο καιρό θα είμαστε μειονότητα στην χώρα μας και εμείς συνεχίζουμε το ίδιο βιολί. Μάλιστα, έχει επικρατήσει να κατηγορούμε τους άλλους για όλα αυτά που μας συμβαίνουν. Και, όμως, όλα είναι συνέπειες των πράξεών μας. 

Εμείς απαρνηθήκαμε τις αξίες και τα ιδανικά μας. Αποκοιμήσαμε τη συνείδησή μας, χρηματιστήκαμε για να χτίσουμε μια βιλίτσα ή ένα εξοχικό πάνω στο κύμα,  δεν τηρήσαμε τους όρκους των επαγγελμάτων μας, καταπατήσαμε τους κώδικες δεοντολογίας για να αγοράσουμε ένα πολυτελές αυτοκίνητο ή  πανάκριβα ρούχα. Εμείς φιλήσαμε κατουρημένες ποδιές και παρακαλέσαμε τον κάθε αχαΐρευτο και χαραμοφάη βουλευτάκο ή υπουργό για μία θέση στο δημόσιο. Εμείς υποδαυλίσαμε την δημοκρατία μας γιατί πιστέψαμε πως λεφτά υπάρχουν. Εμείς παραδώσαμε την ελευθερία μας στους τραπεζίτες, αφού κάθε ελληνική οικογένεια έχει τουλάχιστον ένα δάνειο. Εμείς είπαμε ψέματα στο δικαστήριο και κατηγορήθηκε άδικα ένας αθώος. Εμείς διαλύσαμε τον θεσμό της οικογένειας, απατώντας το ταίρι μας ή επειδή πλέον δεν δημιουργούμε νέες οικογένειες. Εμείς ξεχάσαμε τον Θεό μας, πάψαμε να πηγαίνουμε στην εκκλησία τις Κυριακές και τις γιορτές. Εμείς δολοφονήσαμε τα παιδιά μας με την ανοχή της εκκλησίας και του κράτους. Εμείς ξεχάσαμε την ιστορία μας, τον πολιτισμό μας, τις ιδέες μας, την εφευρετικότητα μας, την γλώσσα μας, τις ρίζες μας, την πίστη μας...Εμείς προδώσαμε και όχι οι άλλοι. Οι άλλοι απλά βρήκαν πρόσφορο έδαφος να μπουν και να υλοποιήσουν τα αρρωστημένα τους σχέδια.

Είναι ώρα να ξυπνήσουμε, να επιστρέψουμε στις ρίζες μας, να θυμηθούμε ποιοι είμαστε και τι μπορούμε να καταφέρουμε, να ανυψωθεί το ηθικό μας και να ξαναζωντανέψει το φλογερό ταπεραμέντο μας. 

Ποτέ δεν είναι αργά, ακόμη και αν κάποιοι θέλουν να μας κάνουν να το πιστέψουμε...

2 σχόλια:

JK O SΚΡΟΥΤΖΑΚΟS είπε...

Ειχα αρκετο καιρο να περασω απο εδω αλλα δεν ξεχνω τους μπλοκοφιλους.Ευχομαι να εχεις καλη. φωτεινη εβδομαδα γεμάτη υγεία και χαμογελα!!!!
Πολυ ωραια η αναρτηση σου και σιγουρα πρεπει να ξυπνησουμε ολοι!!!!

JK O SΚΡΟΥΤΖΑΚΟS είπε...

Ειχα πολυ καιρο να ερθω απο εδω λογω στρατου.Δεν ξεχνώ ομως ποτέ τους μπλοκόφιλους και ετσι περνάω σήμερα για ν αφησω πολλές ευχες για εναν ομορφο μηνα.Καλο καλοκαιρι να περάσεις * • ♫ ♫ ♫ • *** • ♫ ♫ ♫ • ***