Κοίτα και Άκου...

Δεν μ' ακούς που σου μιλώ;

Δεν μ' ακούς που σου φωνάζω;

Δεν μ' ακούς...

Δεν ακούς την κραυγή αγωνίας μου;

Δεν ακούς τον πόνο και τον καημό μου;

Γιατί δεν μ' ακούς;

Και αφού δεν μ' ακούς, τουλάχιστον κοίταξέ με

Κοίταξε τα κατακόκκινα από το κλάμα μάτια μου

Κοίταξε την γύμνια του κορμιού μου

Κοίταξε τα χαρτόκουτα που κοιμάμαι, 
αυτά είν' το κρεβάτι μου, αυτά το σπιτικό μου

Κοίταξε το πιάτο μου, είν' αδειανό

Μη στρίβεις το κεφάλι αλλού

Μην κλείνεις τα αφτιά σου

Είμαι εδώ, υπάρχω

Ως πότε θα υπάρχω;

Άκου με, κοίτα με, 

Πόνα με

Είμαι ένα κομμάτι από σένα

Ως πότε θα αδιαφορείς;