Χαρούμενα Γενέθλια!!!!

Είναι αλήθεια. Σήμερα έχω τα γενέθλιά μου...ΑΠΙΣΤΕΥΤΟ!!! Είναι από τις χρονιές που είμαι πολύ ευτυχισμένη. Συνήθως όταν έχω γενέθλια κάτι με πιάνει, μια μελαγχολία να την πω, μια κατάθλιψη...Κάτι, τέλος πάντων...Σήμερα είμαι τέλεια!!! Μέσα στα γέλια και στη (τρελή) χαρά...

Μια ανασκόπηση της χρονιάς που φεύγει σήμερα και δίνει τη θέση της σε μία άλλη που ελπίζω να είναι ακόμη πιο εντυπωσιακή...

Πέρυσι, τέτοια ακριβώς μέρα δούλευα αλλού, με άλλους ανθρώπους, με άλλες συνθήκες, όλα ήταν αλλιώς...Τέτοια μέρα ένα χρόνο πριν ούτε μπορούσα να φανταστώ τι μου επιφύλασσε το μέλλον, δηλαδή το παρόν μου. Πέρυσι, τέτοια μέρα ήμουν χαρούμενη που ένας συνάδελφός μου έφυγε από τη δουλειά (δεν τον συμπαθούσα και πολύ...). Βλέπεις 2 χρόνια σχεδόν που τον είχα στην πλάτη μου μου έψησε το ψάρι στα χείλη. Τρελή σεξουαλική παρενόχληση και άντε να βρεις το δίκιο σου. Και τι δεν σκαρφίστηκα για να πάψει να με ενοχλεί και αυτός εκεί, δεν το έβαζε κάτω...Η ψυχολογική πίεση που δεχόμουν ήταν τόσο έντονη που όταν επέστρεφα στο σπίτι μου ξέσπαγα σε κλάματα, δεν ήθελα να βλέπω άνθρωπο!!! Καταλαβαίνετε, λοιπόν, τη χαρά μου όταν έφυγε από την δουλειά. Η πρώτη μου σκέψη; ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ ΓΛΙΤΩΣΑ...ΣΩΑ ΚΑΙ ΑΒΛΑΒΗΣ!!! Που να ήξερα τι ακολουθούσε...

Μετά από λίγο καιρό έφυγε ακόμη ένας με αποτέλεσμα να αναλάβω εγώ τη διευθυντική θέση. Σκεφτόμουν "Εγώ; Σ' αυτήν την ηλικία; Θα τα καταφέρω;". Τελικά, ήταν ωραία εμπειρία. Με φώναζαν διευθύντρια...Πλάκα είχε. Και λόγω του νεαρού της ηλικίας μου κάποιοι το έλεγαν κοροϊδευτικά, αλλά δεν με πείραζε...Πολύ θα ήθελαν να ήταν στη θέση μου!!!

Το περασμένο καλοκαίρι ήταν κόλαση για μένα. Από τη μία να έχω να αντιμετωπίζω τις νέες ευθύνες και συνεπώς τις δυσκολίες στη δουλειά και από την άλλη να διαβάζω γιατί θα έδινα εξετάσεις για να μπω στο μεταπτυχιακό που ήθελα. Όλο το καλοκαίρι δεν πήγα πουθενά, διάβαζα. Δεν έκανα κανένα μπάνιο. Ψυχολογικά ήμουν μες στην ταραχή. Δεν μπορούσα να φάω, δεν μπορούσα να κοιμηθώ, δεν μπορούσα να σκεφτώ, δεν μπορούσα να κάνω τίποτα, πόσο μάλλον να διαβάσω. Μόνο τα δάκρυα ανέβαιναν αβίαστα στα μάτια μου και έρρεαν σαν ποτάμι και οι λυγμοί να με πνίγουν. Όμως, ο στόχος στόχος. Έπρεπε να μπω στο μεταπτυχιακό για να αλλάξω παραστάσεις, να αποκτήσω νέα ερεθίσματα. Με έπαιρνε και η μάνα μου τηλέφωνο και μου έλεγε "Έλα να ξεκουραστείς, θα πάθεις τίποτα", με έπαιρναν οι φίλοι μου και μου έλεγαν "Είμαστε στην παραλία, τι ωραία που είναι η θάλασσα...Χάνεις, έπρεπε να ήσουν εδώ" και τρελαινόμουν ακόμη περισσότερο...Σε κάποια φάση, κάποιος από "ενδιαφέρον" ήρθε σπίτι μου. Ε, χάρηκα και εγώ. Να είπα και κάποιος που με σκέφτεται. Και τελικά ήρθε 15.00 και 15.30 έφυγε γιατί τον άρπαξα. Με είδε σε κατάσταση έκτακτης ανάγκης και αντί να μου πει μια καλή κουβέντα, κάτι να με ηρεμήσει, αυτός επιδείνωνε την κατάσταση. Πήγε να υποβιβάσει το πρόβλημά μου, ότι και καλά δεν είναι σημαντικό. Ε, αυτό ήταν. Τον άρπαξα. Του είπα ξέρεις τι πέρασα, τι περνάω και τι θα περάσω (είχα μια ιδέα, αλλά δεν μιλούσα...); Αν δεν ξέρεις να μην μιλάς. Τον τάισα κιόλας. Ούτε αυτό δεν σεβάστηκε ο γελοίος...Και έφαγε και ήπιε και με έκανε να νιώσω χάλια. Γιατί ήρθε να με δει; Μάλλον από περιέργεια και για να κουτσομπολέψει...

Έρχεται η ημερομηνία των εξετάσεων. Δίνω και νομίζω ότι έγραψα πολύ καλά. Ήμουν σίγουρη ότι θα με επιλέξουν. Βγαίνω από την αίθουσα και από το στρες των ημερών και της γενικότερης ψυχολογικής κατάστασής μου, κόντεψα να λιποθυμήσω...Αφού πήρα ταξί και άρον άρον να προλάβω να φτάσω σπίτι. Ήμουν κίτρινη σαν το λεμόνι. Τουλάχιστον, είχα γράψει καλά.

Ήρθε στο γραφείο ο υπεύθυνος και με ρωτούσε πράγματα γι' αυτούς που φύγανε από το γραφείο και τα λοιπά. Μέχρι που δεν άντεξα και ξέσπασα. Είπα "Πίστευα ότι όταν ήρθα σ' αυτό το γραφείο όλα ήταν καλά και όλοι ήμασταν ευχαριστημένοι με τις δουλειές μας. Δεν μπορώ να ξέρω ποιο ήταν το πρόβλημά τους και γιατί έφυγαν όπως έφυγαν...". Με λίγα λόγια, δεν μπορούσα να κρατήσω άλλο την υπομονή μου και να μη μιλήσω. Έπρεπε να μιλήσω για να μην βρω εγώ τον μπελά μου. Γιατί να φορτωθώ εγώ τις ανοησίες και τον κακό χαρακτήρα των άλλων; ΕΛΕΟΣ...

Βγήκαν και τα αποτελέσματα των εξετάσεων και δεν με πήραν στο μεταπτυχιακό, παρόλο που έγραψα πολύ καλά, παρόλο που είχα όλα τα προσόντα και περισσότερα από αυτά που ζητούσαν, παρόλες τις άριστες συστατικές επιστολές...Όταν πήγα να παραλάβω τον φάκελο με τα δικαιολογητικά μου, ξέρετε τι διαπίστωσα; Ότι ούτε καν τον φάκελο άνοιξαν...Και τότε ήταν που αναφώνησα "Τσάμπα τόσο διάβασμα το καλοκαίρι...τσάμπααααααααααα....".

Εν τω μεταξύ, με ειδοποιεί ο πατέρας μου ότι η γιαγιά μου είναι ετοιμοθάνατη και παίρνω άδεια από τη δουλειά για να την προλάβω ζωντανή. Όμως, ούτε αυτό κατάφερα. Πέθανε. Πήγα μόνο στην κηδεία και σ' όλα αυτά που ακολουθούν.

Μετά από όλα αυτά, έμεινα άνεργη. Και εκεί φάνηκαν όλα και όλοι. Όλοι αυτοί που ήταν δίπλα μου και μου το έπαιζαν καλοί φίλοι και ξαφνικά εξαφανίστηκαν. Κανείς δεν ήταν εκεί για ψυχολογική συμπαράσταση. Όλοι μόνο να παίρνουν θέλουν, κανείς δεν θέλει να δίνει...Μεγάλο μάθημα πήρα μέσα στη γενεθλιακή χρονιά που φεύγει. Μόνο οι γονείς και ο αδελφός μου ήταν δίπλα μου, να με στηρίζουν και να με αγαπούν.

Πέρασα από συνεντεύξεις και ακόμη ένα πράγμα που διαπίστωσα είναι το πόσο γελοίοι μπορούν να γίνουν οι άνθρωποι σ' αυτή τη χώρα. Θέλουν να δουλεύεις και να σου δίνουν ψίχουλα...ΕΛΕΟΣ...Δεν έχω τον εαυτό μου για πέταμα, λυπάμαι!!!

Ραντεβού...Πολλά!!!Αλλά τι να το κάνεις; Δεν έκατσε τίποτα, γιατί απλά δεν μου έκανε κανένας το κλικ...Τουλάχιστον, ήταν μια εμπειρία και αυτή...Είχα την ευκαιρία να γνωρίσω πολλά και διαφορετικά είδη ανθρώπων!!!

Κόντεψα να χάσω και τους γονείς μου, έτσι ξαφνικά. Άγιο είχαν. Εκεί φοβήθηκα πολύ.

Και σήμερα είμαι εδώ. Με νέα δουλειά. Όπως τη θέλω. Γνώρισα νέους ανθρώπους. Απέρριψα όλους τους παλιούς και τους αφαίρεσα από τη ζωή μου, γιατί απλά διαπίστωσα ότι δεν με έκαναν ευτυχισμένη και με κρατούσαν κολλημένη στο παρελθόν.

Τι έμαθα από όλα αυτά που πέρασα;

• Να είμαι υπομονετική
• Να μην συμβιβάζομαι, να μιλάω και να διεκδικώ
• Η σιωπή είναι χρυσός (επιβεβαιώθηκε...)
• Να μην στενοχωρούμαι αν κάποιος είναι κακός άνθρωπος, γιατί απλά δεν μπορώ να τον αλλάξω
• Να αγαπώ τη ζωή και κάθε μέρα να γελάω (ακόμη και με τα ασήμαντα)
• Τον τρόπο για να αποφεύγω τις σεξουαλικές παρενοχλήσεις
• Σ' αυτή τη χώρα δεν υπάρχει τίποτα αξιοκρατικό
• Σημασία έχει να αγωνίζεσαι και να ελπίζεις, ο Θεός δεν σε εγκαταλείπει ΠΟΤΕ
• Να αγαπώ τους δικούς μου ακόμη περισσότερο
• Να αγαπώ τους ανθρώπους γι' αυτό που είναι και να μην ελπίζω ότι θα αλλάξουν, γιατί δεν αλλάζουν
• Οι άνθρωποι άλλο είναι και άλλο σου δείχνουν
• Όσο ψηλότερα ανεβαίνεις, τόσο ταπεινότερος πρέπει να είσαι, για να μην παίρνουν τα μυαλά σου αέρα
• Κάπου υπάρχει το ταίρι μου (και ίσως το βρήκα...)
• Ο Θεός μας σώζει καθημερινά από πολλά πράγματα αρκεί να έχουμε τα μάτια μας ανοιχτά και να το αντιλαμβανόμαστε
• Αν κάτι δεν κολλάει από μόνο του μην τον πιέζεις, για κάποιο λόγο δεν κολλάει που τώρα μπορεί να μην τον βλέπεις, αλλά θα τον αντιληφθείς αργότερα και θα πεις "Δόξα τω Θεω"
• Να μην κάνεις κακό σε κανέναν, ο Θεός σε προστατεύει και θα σου δώσει αυτά που σου αξίζουν όπως τα ίδια θα δώσει και σε αυτούς που σε πολεμούν...Ο καθένας παίρνει αυτό που του αξίζει
• Όταν δεν κάνεις κακό και οι άλλοι σου φέρονται άδικα, τους τρώνε οι τύψεις, ρωτάνε για σένα ή ακόμη και σε παρακολουθούν για να μάθουν που είσαι και τι κάνεις και κάποια στιγμή αυτό σε ικανοποιεί μέσα σου γιατί πλέον εσύ είσαι ήρεμος με τον εαυτό σου, με τον Θεό και με την κοινωνία
  

Ένα χρόνο μετά. Μετά από όλα αυτά που πέρασα και με ωρίμασαν μπορώ ακόμη να φωνάζω και να το πιστεύω ότι αγαπώ τους ανθρώπους τόσο που καμιά φορά μισώ τον εαυτό μου που είμαι τόσο ανεκτική στα σφάλματά τους, αλλά όλοι κάνουμε σφάλματα.

Το μόνο που αξίζει και μένει σ' αυτή τη ζωή είναι ν' αγαπάμε ο ένας τον άλλο και όλοι μαζί τον κόσμο...

Ανυπομονώ να ζήσω για να δω τι άλλο μου επιφυλάσσει το μέλλον...Χρόνια μου πολλά, καλά και ευτυχισμένα!!!