Ο Ζωγράφος

Σήμερα τον είδα. Μετά από πολύ καιρό. Ήταν εκεί καθισμένος στο γνωστό παγκάκι στην γνωστή πλατεϊτσα. Το μολύβι και το χαρτί πάντα σε ετοιμότητα και το χέρι του να κινείται σε ασύλληπτους χρόνους. Πως μπορούν οι ζωγράφοι να δημιουργούν τόσο όμορφα πράγματα μόνο μέσα σε λίγα λεπτά; Παλαιότερα, τον έβλεπα συχνότερα, τον τελευταίο καιρό τον είχα χάσει και ανησυχούσα. Αναρωτιόμουν που μπορεί να είναι. Τόσο καιρό το παγκάκι ήταν άδειο. Μαρτυρούσε την απουσία του. Είναι όμως πάλι εδώ.

Οι καλλιτέχνες ζουν σε δικούς τους χωροχρόνους, βγαίνουν στην επιφάνεια μόνο όταν έχουν κάτι να πουν, κάτι να δείξουν, όταν έχουν ανάγκη από κάτι να εμπνευστούν και να δημιουργήσουν.

Έχει ένα από τα ωραιότερα βλέμματα που συναντώ σε ανθρώπους. Ένας απίστευτα έξυπνος άνθρωπος. Σε κοιτάζει κατευθείαν μέσα στα μάτια, σα να προσπαθεί να ρουφήξει όλα τα χαρακτηριστικά σου μέσα σε μερικά δευτερόλεπτα και έπειτα να τα απεικονίσει στο χαρτί.

Μεταξύ μας υπάρχει μια μυστική συμφωνία. Αυτός να στέκει εκεί να ζωγραφίζει και εγώ να περνάω τα πρωινά και να του χαμογελώ. Να ξέρω ότι υπάρχει και να ξέρει ότι υπάρχω. Μ' αρέσει να δημιουργώ μυστικές συμφωνίες με τους ανθρώπους. Είναι ένα μαγικό συναίσθημα. Δεν τον ξέρω, δεν με ξέρει και όμως γνωριζόμαστε. Τα βλέμματα πολλές φορές λένε περισσότερα από αυτά που μπορούν να πουν οι λέξεις.

Μου έλειψε. Το αντιλήφθηκα σήμερα. Χάρηκα πολύ που τον είδα και ας μην το μάθει ποτέ.