Όνειρο

Ανθη μάζευα για σένα

στο βυθό που τριγυρνούσα.
Χίλια αγκάθια το καθένα
κι όπως τα 'σφιγγα πονούσα.

Να περάσεις καρτερούσα
στον βορηά τον παγωμένο
και το δώρο μου κρατούσα
με λαχτάρα φυλαγμένο

στη θερμή την αγκαλιά μου.
Όλο κοίταζα στα μάκρη.
Η λαχτάρα στη καρδιά μου
και στα μάτια μου το δάκρι.

Μες στον πόθο μου δεν είδα
μαύρη η Νύχτα να σιμώνει
κι έκλαψα χωρίς ελπίδα
που δε στα 'χα φέρει μόνη.

Μαρία Πολυδούρη