Εγκλωβισμένη στο Μαρούσι...

Πηγαίνοντας στη δουλειά...

Πρωί Πέμπτης 15/04/2010...Παίρνω το λεωφορείο μετά από 30 λεπτά αναμονής στη στάση...Αφού στριμώχτηκα σα σαρδέλα, πάντα σε επιφυλακή μη μου βουτήξουν τίποτα μέσα από τη τσάντα, αφού με πάτησαν, με σκούντηξαν...κατάφερα να φτάσω έστω και αργοπορημένη στη δουλειά μου...

Κατά τις 13.30 έπρεπε να φύγω από το Μαρούσι και να πάω Αμπελόκηπους...Ξεκινάει το μαρτύριο ενός ευυπόληπτου πολίτη αυτής της κατά τα άλλα ευρωπαϊκής πρωτεύουσας...

13.30 ήμουν στη στάση και περίμενα το αναθεματισμένο λεωφορείο. Περίμενα μέχρι τις 14.15, ώσπου κάποια στιγμή μου λέει μια κυριούλα που περιμέναμε μαζί στη στάση: "Κοπέλα μου μάλλον άδικα περιμένουμε, το λεωφορείο δεν θα έρθει..." και της λέω: "Και τι θα κάνουμε; Ούτε ταξί έχει..." Της είπα ότι το πρωί ανέβηκα με το λεωφορείο, οπότε δεν νομίζω να έχουν απεργία, μέχρι που ρωτήσαμε κάτι περαστικούς και μας το επιβεβαίωσαν..."Έλα" μου λέει "Ας πάμε παρέα στη Νερατζιώτισσα να πάρουμε το τραίνο". Της απαντώ: "Δεν ξέρω πως να πάω γιατί είμαι καινούργια σ' αυτήν την περιοχή και δεν ξέρω να την γυρίζω με τα πόδια...". Μου λέει: "Μην ανησυχείς, ξέρω εγώ πως θα πάμε μέχρι εκεί...".

Πήρα, λοιπόν, την απόφαση και είπα στον εαυτό μου, άντε ας πάω...τουλάχιστον θα πάρω το τραίνο και δεν θα χάσω πολύτιμο χρόνο...Περπατήσαμε 45 λεπτά για να φτάσουμε στη Νερατζιώτισσα...Μας περίμενε όμως μια απίστευτη έκπληξη...Συναντάμε έναν Αφρικανό και μας λέει: "Ντεν έχει τραίνα...στις 17.00 θα έχει...". Άρχισα να τρελαίνομαι, αλλά αυτό δεν ήταν τίποτα...Μες στα νεύρα, πήρα δρόμο και ξεκίνησα να βγω στην Κηφισίας, χωρίς να ξέρω προς τα που να κατευθυνθώ...Είδα μια ευθεία και ξεκίνησα...Έβριζα συνέχεια, μου έφταιγαν όλα...Τα τακούνια που φορούσα, το στενό το παντελόνι, η βαριά η τσάντα, ο καυτός ο ήλιος, η δίψα (ούτε στην έρημο να ήμουν), ο ιδρώτας και συν τοις άλλοις μου την έπεσαν και κάτι τυπάκια στο δρόμο...αχ έτοιμη ήμουν να τους αρπάξω...Ένας Θεός ξέρει πως συγκρατήθηκα...Έφτασα στο Mall, ρωτάω μια κυρία πως να βγω στην Κηφισίας και μου εξήγησε κάπως...Βρέθηκα σ' έναν δρόμο που οδηγούσε στη Λεωφ. Κύμης και έναν άλλο που υπέθεσα ότι οδηγούσε στην Κηφισίας και ορθά το υπέθεσα, διότι αποδείχθηκα σωστή...Αφού περπάτησα πολλή ώρα, ξαναρώτησα μια κοπελίτσα και μου είπε ότι έπρεπε να διασχίσω το Golden και τότε θα βγω στην Κηφισίας. Μετά από 2.30 ώρες περπάτημα έφτασα στην Κηφισίας...Βρήκα μια στάση και περίμενα, σκέφτηκα ότι ή κάποιο λεωφορείο θα περάσει ή κάποιο ταξί ή κάποιος χριστιανός τέλος πάντων να με μεταφέρει στον τελικό προορισμό μου...Τελικά, πέρασε ένα ταξί (απεργοσπάστης)***, το οποίο ήταν γεμάτο...Καθόμασταν ο ένας πάνω στον άλλο, αλλά αυτό ήταν το τελευταίο που με απασχολούσε...Τα πόδια μου ήταν τόσο πρησμένα και εγώ τόσο ταλαιπωρημένη και αγανακτισμένη που τα άκουσε και ο ταξιτζής και οι υπόλοιποι συνεπιβάτες μου...Μετά από 3 περίπου ώρες περιπλάνησης έφτασα στον προορισμό μου...

Αυτό που έγινε ήταν το κερασάκι στην τούρτα...Αυτή η χώρα δεν έχει πια τίποτα να μας προσφέρει...Οι μισθοί μας οδηγούν σε εξαθλίωση, το σύστημα μειώνει την αξιοπρέπειά μας, υπάρχει μια γενικότερη απαξίωση της ανθρώπινης υπόστασής μας και τώρα αυτό...Είναι ΑΠΑΡΑΔΕΚΤΟ σε μια ευρωπαϊκή πρωτεύουσα να εγκλωβίζονται οι πολίτες που δεν έχουν μεταφορικό μέσο...Προσωπικά, δεν έχω διότι δεν θέλω να επιβαρύνω το περιβάλλον με ρύπους, όμως καθώς αντιμετώπισα αυτή την ΑΠΑΙΣΙΑ και ΤΡΑΓΙΚΗ κατάσταση αποφάσισα να αγοράσω και εγώ αυτοκίνητο γιατί δεν θέλω να εξαρτώμαι από όλους τους ΜΑΛ...ΚΕΣ...Είχα και έχω μια απορία την οποία εξέφρασα με ένταση...Είπα ενώ όλοι εμείς ταλαιπωρούμαστε και φτύνουμε αίμα καθημερινά σε όλους τους τομείς, βλέπετε να ταλαιπωρείται κανένας Βουλευτής ή Υπουργός; Όλοι έχουν τις αυτοκινητάρες τους με τα σοφεράκια τους και τις δουλάρες που τους υπηρετούν και δεν καταλαβαίνουν Χριστό...Επομένως, αυτές οι απεργίες τι σκοπό έχουν αν δεν δίνουν ένα μάθημα σε αυτούς που πρέπει; Γιατί θα πρέπει να ταλαιπωρούμαι εγώ και όχι εκείνοι;

Απεργούν όλοι μαζί...τι είναι αυτό; Καινούργιο φρούτο; Αυτή είναι η χώρα που γέννησε τη ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ; Ο καθένας το τομάρι του; Γι' αυτό μας φτύνουν όλοι...Κανονικά, σκέφτομαι εγώ με το φτωχό μου το μυαλό ότι δεν θα πάθαιναν τίποτα αν έκαναν με βάρδιες την απεργία τους...Τη μία μέρα οι ταξιτζίδες, την άλλη τα τραίνα, την άλλη τα λεωφορεία...Αν και πιστεύω ότι σήμερα οι απεργιακές κινητοποιήσεις δεν έχουν καμία δύναμη...Είναι μία πρόφαση ορισμένων, απλά για να μην πηγαίνουν στη δουλειά τους...Η δύναμη βρίσκεται αλλού, αρκεί ο λαός να μπορέσει εγκαίρως να την αντιληφθεί...

Φτάνει πια με την υποκρισία...

***Απεργοσπάστης: Δεν καταλαβαίνω γιατί κάποιος δεν έχει δικαίωμα στην εργασία; Όπως κάποιος επιλέγει να κάνει απεργία, κάποιος άλλος επιλέγει να εργαστεί...Γιατί θα πρέπει αυτό να το κατακρίνει κάποιος ή να υπάρχουν κυρώσεις για τους απεργοσπάστες; Όλοι έχουμε δικαίωμα και στην εργασία και στην απεργία...Είναι επιλογή του καθενός...Είμαστε σε θέση να ξέρουμε τι οικονομικά προβλήματα έχει ο καθένας; Ας σταματίσουμε ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ να στρουθοκαμηλίζουμε...Πως θα πάει αυτή η χώρα μπροστά αν δεν τηρούνται τα ΘΕΜΕΛΙΩΔΗ ΑΝΘΡΩΠΙΝΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ; Να φοβάσαι για τη ζωή σου επειδή θέλεις να εργαστείς; Αν είναι δυνατόν...