Σάββατο 25 Σεπτεμβρίου 2010

Αποφάσεις...


Τι σε βοηθάει να πάρεις μιαν απόφαση; Εμένα με βοηθάει να αποστασιοποιηθώ από το γεγονός, να το δω και να το κρίνω ψυχρά, χωρίς συναισθηματισμούς. Έτσι και έκανα. Μέχρι που η κουρτίνα που έκρυβε τις αληθινές καταστάσεις της ζωής μου απομακρύνθηκε, μέχρι που οι μάσκες των ανθρώπων που με περιέβαλαν έπεσαν, μέχρι που συνειδητοποίησα την ουσία των πραγμάτων...

Οι μέχρι χθες φίλοι μου έδειξαν το πραγματικό τους πρόσωπο, ολίγον τι αγριευτικό, κάτι που αρχικώς με ξάφνιασε και με στενοχώρησε, αλλά αργότερα το συνειδητοποίησα και κατάλαβα ότι δεν ήταν πραγματικοί μου φίλοι, διότι άνθρωποι που ζηλεύουν και λένε κακίες για να σε πικράνουν τι σόι φίλοι μπορεί να είναι...

Και μπορεί να φανταστεί κανείς ότι μοιραστήκαμε καταστάσεις, χρόνο και χώρο. Αποδείχτηκε όμως ότι όλα ήταν στην δική μου φαντασία ή ότι απλά εγώ τα μετρούσα πολύ διαφορετικά από αυτούς.

Όσον αφορά στη δουλειά, μια από τα ίδια. Είπα στο φιλαράκι που μου έκλεισε το ραντεβού ότι δεν χρειάζεται να στενοχωριέται, πήρα την απόφασή μου. Θα φύγω από την Αθήνα το Δεκέμβριο. Νωρίτερα δεν γίνεται λόγω ανειλημμένων υποχρεώσεων. Μα, είναι ζωή αυτή; Να δουλεύεις από το πρωί μέχρι το βράδυ σαν σκλάβος χωρίς να μπορείς να ζήσεις αξιοπρεπώς; Έκανα πολλές υποχωρήσεις για να καταφέρω να ζήσω στην Αθήνα, όμως διαπίστωσα ότι δεν είμαι φτιαγμένη από αυτό το υλικό που χρειάζεται για να επιβιώσω σ' αυτήν την πόλη.

Όνειρο ζωής η Αθήνα ή εφιάλτης τελικά; Δεν θέλω να μετανιώνω για τις επιλογές μου και η Αθήνα ήταν 100% δική μου επιλογή. Πιστεύω ότι για κάποιο λόγο ήρθαν έτσι τα πράγματα. Τύχη δεν υπάρχει. Ίσως για να δοκιμαστώ, ίσως για να δω κάποια πράγματα, ίσως για να γνωρίσω πολλούς και διαφορετικούς χαρακτήρες ανθρώπων, ίσως για να αντιληφθώ και να αξιολογήσω τις αντοχές μου, ίσως...ίσως, πολλά ίσως μπορεί να υπάρχουν. Το γεγονός είναι ένα. Ήρθα στην Αθήνα, βίωσα κάποιες εμπειρίες, καλές και κακές, και τώρα είμαι εδώ για να αποφασίσω οριστικά τι θα κάνω στη ζωή μου.

Η απάντηση είναι μία. Θα επιστρέψω στον τόπο μου, στη γενέτειρά μου. Ο βασικός λόγος είναι διότι διαπίστωσα για ακόμη μια φορά το ποιοι με αγαπούν πραγματικά, μιλώντας μου πολλές φορές σκληρά, κάνοντάς με όμως πιο δυνατή, η οικογένειά μου. Το δεύτερο που διαπίστωσα είναι ότι όσο και να θέλει, όσο και να προσπαθεί ο άνθρωπος με τις δυνάμεις τους να πετύχει κάτι, αν δεν δώσει ο Θεός, τίποτα δεν μπορεί να κάνει.

Τουλάχιστον, καθώς πήρα την απόφασή μου ηρέμησα και χάρηκα, διότι η απόφαση που πήρα φαίνεται να είναι η σωστή. Ο χρόνος θα δείξει...


Πράγματι, είναι στενός ο δρόμος
της αλήθειας, είναι μονοπάτι που
και από τις δύο πλευρές έχει
γκρεμό, γεμάτο από δυσκολίες.

(Γρηγόριος Θεολογός)

Εδώ στον κόσμο ο γεώργος
καλλιεργεί τη γη,
χρειάζεται όμως και από τον ουρανό
τις βροχές και τα νερά.

(Αγ. Μακάριος ο Αιγύπτιος)


Ο Θεός επιτρέπει, σύμφωνα με το σχέδιό Του,
να δοκιμαστεί ο καθένας με διάφορες θλίψεις,
για να φανερωθούν εκείνοι πουΤον αγαπούν.

(Άγιος Εφραίμ ο Σύρος)


Η πέτρα, λένε, είναι σκληρή
κι όμως δεν είναι η αλήθεια,
είναι σκληρότερες οι καρδιές
που κρύβονται στα στήθια.

(Άγνωστος)





6 σχόλια:

aoratos είπε...

ΑΓΑΠΗΤΗ rose oil ΠΑΝΤΟΤΕ ΟΙ ΑΠΟΦΑΣΕΙΣ ΕΧΟΥΝ ΔΥΣΚΟΛΙΕΣ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΚΙΝΔΥΝΟΥΣ ΤΟΥΣ ΤΙΠΟΤΕ ΣΗΜΕΡΑ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΕΥΚΟΛΟ,ΦΙΛΟΙ ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΜΟΝΟ ΣΥΜΦΕΡΟΝΤΑ ΚΑΙ ΕΚΜΕΤΑΛΛΕΥΣΗ.ΑΥΤΟΙ ΠΟΥ ΜΑΣ ΣΤΗΡΙΖΟΥΝ ΠΑΝΤΟΤΕ ΣΕ ΟΤΙ ΚΑΙ ΑΝ ΜΑΣ ΣΥΜΒΕΙ ΕΙΝΑΙ ΜΟΝΟ ΟΙ ΔΙΚΟΙ ΜΑΣ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ,ΓΟΝΕΙΣ,ΑΔΕΛΦΙΑ ΚΑΙ ΚΑΝΕΙΣ ΑΛΛΟΣ ,ΟΛΟΙ ΕΓΚΑΤΑΛΕΙΠΟΥΝ ΤΟ ΠΛΟΙΟ ΜΟΛΙΣ ΑΡΧΙΖΕΙ ΒΥΘΙΖΕΤΑΙ.ΣΥΝΕΠΩΣ ΕΜΠΙΣΤΟΣΥΝΗ ΣΤΟΝ ΕΑΥΤΟΝ ΜΑΣ,ΑΠΟΦΑΣΤΙΚΟΤΗΤΑ ΚΑΙ Η ΤΥΧΗ ΛΙΓΟ ΜΕ ΤΟ ΜΕΡΟΣ ΜΑΣ ΚΑΙ ΟΛΑ ΘΑ ΠΑΝΕ ΚΑΛΑ.

rose-oil είπε...

@ aoratos

Είμαι αισιόδοξη και χαμογελαστή (αν και πολλοί προσπάθησαν να μου στερήσουν το χαμόγελό μου). Πιστεύω ότι αργά ή γρήγορα θα πετύχω όλα αυτά που θέλω. Βέβαια, οι αποφάσεις ζωής είναι δύσκολες και πολλές φορές χρειάζεται να ματώσεις, είτε συναισθηματικά είτε σωματικά, για να τις πάρεις. Η ζωή μου έχει πολλά σκαμπανεβάσματα και ίσως είναι αυτό το μονοπάτι που πρέπει να διαβώ για να γίνω καλύτερος άνθρωπος...

Φιλιά!!!

aoratos είπε...

ΣΥΜΦΩΝΩ ΜΕ ΤΑ ΛΕΓΟΜΕΝΑ ΣΟΥ,ΠΡΟΣΩΠΙΚΑ ΠΕΡΑΣΑ ΠΟΛΛΟΥΣ "ΑΤΡΑΠΟΥΣ" ,ΚΟΠΟΣ ,ΙΔΡΩΤΑΣ,ΣΤΕΝΑΧΩΡΙΕΣ,ΑΒΑΙΟΤΗΤΑ,ΤΕΛΙΚΑ ΠΕΤΥΧΑ ΣΧΕΔΟΝ ΤΟ ΜΕΓΙΣΤΟ,ΣΤΗΡΙΖΟΜΕΝΟΣ ΣΤΙΣ ΔΙΚΕΣ ΜΟΥ ΔΥΝΑΜΕΙΣ ΚΑΙ ΕΧΟΝΤΑΣ ΕΜΠΙΣΤΟΣΥΝΗ ΣΤΟΝ ΕΑΥΤΟΝ ΜΟΥ,ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΛΑΜΒΑΝΩ ΥΠΟΨΗ ΜΟΥ ΤΙΣ ΚΟΛΑΚΕΙΕΣ.ΑΡΝΗΘΗΚΑ ΤΑ ΠΡΟΣΚΑΙΡΑ ΛΑΜΠΕΡΑ ,ΔΙΟΤΙ ΔΕΝ ΑΝΤΕΧΑΝ ΣΕ ΒΑΘΟΣ ΧΡΟΝΟΥ.ΚΑΛΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑ,ΚΑΛΟ ΑΠΟΓΕΥΜΑ.

JK O SΚΡΟΥΤΖΑΚΟS είπε...

Ο ΧΡΟΝΟΣ ΣΙΓΟΥΡΑ ΘΑ ΔΕΙΞΕΙ.ΝΑ ΕΙΣΑΙ ΠΑΝΤΑ ΑΙΣΙΟΔΟΞΗ.
ΚΑΛΗ ΕΒΔΟΜΑΔΑ ΝΑ ΕΧΕΙΣ.

Ανώνυμος είπε...

Ε,γειάσου καλή μου! Είμαι η Αθανασία από τη Μικρή αχτίδα με θυμάσαι?...εμ,καλά έκανες κ πήρες την απόφαση αυτή στη περίπτωσή σου πιστέυω είναι,η καλύτερη...μακάρι να μπορούσα κ γώ,να φύγω μακριά από όλα αυτά που με πλυγώνουν,κ με πονάνε τόσο...εσύ που μπορείς όμως κάντο..που ξέρεις μπορεί να είναι κ για καλό σου..'κάθε εμπόδιο για καλό'που λένε δε το χεις ακούσει?.. καλώς σε βρήκα...υ.σ-ε, άφησα σχόλιο από το open ID οκ? επειδή δ εν έχεις,άλλες επιλογές.. γι αυτό με βλέπεις με το όνομα του μπλόγκ μου...η Αθανασία είμαι!!....

rose-oil είπε...

Καλώς σε βρήκα Αθανασία μου!!!Φυσικά και σε θυμάμαι...Θύμαμαι όλους αυτούς που διαβάζω και με διαβάζουν, θυμάμαι τα πάντα γενικότερα...

Μ' αρέσει αυτή η αλληλεπίδραση και ο διάλογος που έχω με όλους εσάς...Μπορώ να πω ότι μου λείψατε το καλοκαίρι...

Φιλιά!!!