Είμαστε στα μέσα του Χειμώνα. Ο πρώτος μήνας του 2010 πέρασε και, μάλιστα, πέρασε τόσο γρήγορα που ούτε το κατάλαβα. Φτάνει η στιγμή λοιπόν να καλοδεχτούμε τον τελευταίο μήνα αυτής της εποχής, τον Φεβρουάριο.
Το όνομα του προέρχεται από τη λατινική λέξη februare (=εξαγνίζω), που σημαίνει καθαρτήρια γιορτή, γιατί κατά την διάρκεια του γίνονταν στη Ρώμη γιορτές θρησκευτικού καθαρμού και εξαγνισμού. Οι ημέρες του Φεβρουαρίου, από 30 περιορίστηκαν σε 29, ενώ κατά την εποχή του Αυγούστου μειώθηκαν κατά μια ακόμη ημέρα, η οποία προστέθηκε στο μήνα Αύγουστο, για να τιμηθεί ο αυτοκράτορας. Για να συντονιστεί το ημερολόγιο των 365 ημερών προς το ηλιακό έτος, καθιερώθηκε η αύξηση των ημερών του Φεβρουαρίου κατά μια, κάθε 4 χρόνια. Τότε λέμε πως η χρονιά είναι δίσεκτη.
Για να πω την αλήθεια δεν είμαι καθόλου ο άνθρωπος που ευχαριστιέται αυτήν την εποχή...Είμαι καλοκαιρινός τύπος. Όταν, λοιπόν, φτάνει ο Φεβρουάριος ανυπομονώ να φύγει...Να έρθει η ωραία μας Άνοιξη, με τις λιακάδες της και τα ολάνθιστα λουλούδια της...
Χειμώνας...Μια εποχή που σκοτεινιάζει τη ψυχή μου...Όμως ίσως να μην φταίει μόνο η εποχή, αλλά και το γεγονός ότι περπατώντας στο χιονισμένο μονοπάτι φαίνονται μόνο τα δικά μου χνάρια...
Ας εξαγνίσουμε τις ψυχές μας αυτόν το μήνα, όπως άλλωστε μας προτρέπει να κάνουμε σύμφωνα με το όνομά του, ώστε να υποδεχτούμε την Άνοιξη χωρίς τα κατάλοιπα του χειμώνα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου