Εχθές, 29/01/2010, μου συνέβη κάτι τόσο όμορφο...Από το βράδυ είχα ένα προαίσθημα ότι κάτι θα συνέβαινε...Δεν μπορούσα να το εξηγήσω. Ξύπνησα, λοιπόν, ετοιμάστηκα και έφυγα για το γραφείο.
Με παίρνει τηλέφωνο ένας πρώην συνάδελφός μου (έφυγε από τη δουλειά, καθώς μετακόμισε, αλλάζοντας τον τόπο διαμονής του) και μου λέει: "Που είσαι; Έφτασες στο γραφείο;" του είπα ότι μόλις φτάσω θα τον καλέσω εγώ. Φτάνω στο γραφείο και τον παίρνω τηλέφωνο, αλλά δεν απαντούσε...ενώ ταυτόχρονα χτυπούσε και το κουδούνι της πόρτας...
Ανοίγω την πόρτα και τι να δω...Ήταν αυτός!!!! Ήρθε στο γραφείο να με δει...Ήταν τόσο γλυκό, τόσο ωραίο συναίσθημα....Έπεσα στην αγκαλιά του, τον έσφιξα και με έσφιξε τόσο πολύ που κοντέψαμε να πάθουμε ασφυξία...Δεν πίστευα στα μάτια μου, ήταν τόσο δυνατό συναίσθημα. Τρελάθηκα από την χαρά μου.
Είμαι ευγνώμων που μπόρεσα να ζήσω μια τέτοια έντονη στιγμή...Αν και θα ήθελα να μπορώ να ζω συχνότερα τέτοιες καταστάσεις...
***Ευτυχώς που υπάρχουν κάποιοι άντρες να μας κάνουν να αισθανόμαστε "βασίλισσες"...
2 σχόλια:
αααχ... ολοι οι άντρες βασίλισσες έπρεπε να μας κάνουν να αισθανόμαστε!
σματς!
@ Από μικρό κι από τρελό
Χαίρομαι που διαβάζεις το blog μου. Οφείλω να ομολογήσω ότι και το δικό σου είναι πολύ όμορφο. Θα τα λέμε μέσα από αυτές τις σελίδες...Καλή συνέχεια...
Δημοσίευση σχολίου