Σήμερα βγήκα με δυο παλιούς γνώριμους...Με τον Κ. και την Σ. ήμασταν συμμαθητές. Κοινό παρελθόν. Από παιδιά μαζί. Είχα να τους δω χρόνια πολλά. Τα νέα μας ήταν τόσα που ο ένας ξεκινούσε και ο άλλος σταματούσε. Δεν βαρεθήκαμε καθόλου. Γελάσαμε, θυμηθήκαμε τα παλιά και σχολιάσαμε τα καινούργια.
Ο Κ. πάντα με πείραζε. Από τότε που πηγαίναμε γυμνάσιο. Ίσως επειδή κοκκίνιζα. Πάντως το μόνο σίγουρο ήταν ότι του άρεσε να με προκαλεί και να με σοκάρει. Η Σ. ανέκαθεν ήταν πολύ καλή κοπέλα, συνεσταλμένη και ευγενική. Πάντα λιγομίλητη.
Τους είπα τα νέα μου. Ότι επέστρεψα, ότι κάνω ένα καινούργιο ξεκίνημα στη ζωή μου και είδα στα μάτια τους τη χαρά, όχι τη ζήλια και το φθόνο, αλλά τη χαρά της επανένωσης και της αγάπης απέναντί μου. Ανταλλαγή όμορφων συναισθημάτων. Ένιωσα ότι έδωσα και πήρα αγάπη. Τόσο ξαφνικά και απροσδόκητα...
Τελικά, σήμερα διαπίστωσα πόσοι άνθρωποι μπορεί να με αγαπούν εκεί έξω και εγώ απλά ήμουν κολλημένη σε ένα περιβάλλον που απλώς δεν μου ταίριαζε.
Η ευτυχία μου είναι πολύ μεγάλη. Νιώθω πεταλούδες στο στομάχι μου και στην καρδιά μου αγαλλίαση. Ούτε ερωτευμένη να ήμουν. Ήταν κάτι σαν να το περίμενα καιρό. Αν και αποδείχθηκε ότι και τα παιδιά το περίμεναν καιρό. Χάρηκα ακόμη περισσότερο που η ανταπόκριση ήταν το ίδιο καλή και έντονη.
Μου αρέσει να κοιτώ τους ανθρώπους στα μάτια και να παίρνω θετική ενέργεια. Νομίζω ότι μάλλον καλά τα κατάφερα μέχρι τώρα στη ζωή μου. Έχω αποκτήσει ανθρώπους που με εκτιμούν πραγματικά. Φιλίες που αντέχουν στο χρόνο και αναζωπυρώνονται με την πρώτη ευκαιρία.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου