Έχω μέρες να γράψω και στενοχωρούμαι...Μου λείπετε...Μου λείπει η αίσθηση της συγγραφής και της αλληλεπίδρασης...Έχω να σας πω τόσα νέα...Σήμερα, λοιπόν, βρήκα την ευκαιρία. Σήμερα, που στους δρόμους γίνεται ένας πανικός, κανείς δεν προλαβαίνει να είναι στην ώρα του, επικρατεί τρέλα και άγχος...Για να πω την αλήθεια, το απολαμβάνω. Γελώ με το χάος και την αναρχία. Μ' αρέσουν κάτι τέτοιες καταστάσεις, γιατί μας βγάζουν από τη ρουτίνα, από την κανονικότητά μας. Σ' αυτές τις καταστάσεις φαίνεται ο χαρακτήρας μας, το ποιοι πραγματικά είμαστε. Όπως λέει και ο σοφός λαός μας, ο καλός ο καπετάνιος στη φουρτούνα φαίνεται.
Ξεκινώντας με τα νέα μου τώρα, πήγα στην έκθεση σπιτιού στο Helexpo Palace και αγόρασα κάποια πραγματάκια για το σπίτι. Χάρηκα πολύ, γιατί ήθελα από καιρό να κάνω μια αλλαγή στο χώρο μου...Τελείωσα με κάτι σημαντικές υποχρεώσεις που είχα, πήγα στην έκθεση Climatherm 2010 στο Ελληνικό, αγόρασα πετρούλες και κοχυλάκια για την γυάλα μου. Ακόμη και τα ψαράκια μου είναι ευτυχισμένα τώρα. Μάλιστα, τη μέρα που τα αγόρασα πήγα από την παλιά μου δουλειά για να τα δείξω σ' έναν φίλο μου και συνάντησα τυχαία έναν πρώην συνάδελφο μου που κάτι είχε παιχτεί μεταξύ μας, αλλά δεν έγινε κάτι γιατί φοβάται να δεθεί συναισθηματικά με κάποιον άλλον άνθρωπο...Μάλλον έχει πληγωθεί από παλαιότερη σχέση και τώρα φυσάει και το γιαούρτι...Τι να πεις; Απλά τον κατανοείς...Με ικανοποίησε το γεγονός ότι τρώγεται μέσα του ακόμη...Ο τρόπος που με κοιτάει, ο τρόπος που μου μιλάει...όλο κόντρα μου πήγαινε και σιγοτραγουδούσε "Για να μην τρελαθώ"...Όταν μιλούσα με τον φίλο μου κρυφοκοίταζε...Σαν παιδάκι έκανε...Με δυσκολία κρατούσα τα γέλια μου...
Πάντως έχει πλάκα, όλα έχουν πλάκα...Η χώρα που ζούμε πηγαίνει από το κακό στο χειρότερο, οι πολιτικοί μας μόνο τον εαυτούλη τους κοιτάζουν...να μην χάσουν τα προνόμια τους, κατά την άποψή μου, αυτός είναι ο σημαντικότερος λόγος που η χώρα μας βουλιάζει, οι άλλες χώρες της Ε.Ε. μας σνομπάρουν, η νοοτροπία των ελλήνων δεν αλλάζει με τίποτα, κάτι που εκμεταλλέυονται οι πολιτικοί μας...Και μέσα σ' όλα αυτά, ενόχλησε κάποιους το DVD της Τζούλιας...Τη σχολιάζουν από το πρωί μέχρι το βράδυ, της δίνουν βήμα να μιλήσει...και να πει τι; Η κοπέλα καλά έκανε...Ζητάει χρήματα, δόξα, φήμη...Τα έχει πετύχει και τα τρία...Τους δουλεύει όλους και αυτοί μας την προβάλουν ως πρότυπο. Αν είναι προς αποφυγήν ή προς μίμηση, κρίνε το σου λέει εσύ...Μα, ο άνθρωπος είναι μιμητικό ον...Η Τζούλια μιμείται κάποιους άλλους και κάποιοι άλλοι θα μιμηθούν τη Τζούλια...Αυτά τα πρότυπα έχουμε σήμερα και αυτά δείχνουμε, γιατί αυτά πουλάνε...Και μετά μας φταιεί το γερμανικό FOCUS; Εμείς τους δώσαμε το δικαίωμα να το κάνουν αυτό, να μας φέρονται κατ' αυτόν τον τρόπο, γιατί εμείς απλά ΞΕΧΑΣΑΜΕ το ποιοι είμαστε...Ξεχάσαμε τα ιδανικά μας, τα όνειρά μας, το παρελθόν μας, την ιστορία μας...Γεμίζουμε το μυαλό μας καθημερινά με σκουπίδια με αποτέλεσμα να γινόμαστε και εμείς ένα με αυτά...
Μας πειράζει, η Τζούλια ή το DVD; Το πρόσωπο ή η πραξη; Και ποιοι είμαστε εμείς που θα την κρίνουμε; Έχουμε αυτό το δικαίωμα; Εμείς στη ζωή μας πράττουμε πάντα το σωστό; Αναλαμβάνουμε πάντα τις ευθύνες μας; Το να εκπορνεύεις τη ψυχή σου είναι χειρότερο...Τη συγκεκριμένη κοπέλα πρέπει μάλλον να την λυπόμαστε...Δεν είναι καλά και φαίνεται...Ελπίζω να το καταλάβει όσο είναι νωρίς για να γλιτώσει από τον βούρκο που έχει πέσει μέσα και δεν μπορεί να βγει...
Μέσα σ' αυτήν την παράνοια σας αποχαιρετώ με το αγαπημένο τραγουδάκι των Locomondo...Απολαύστε το!!!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου