Δειλία

Ένας δειλός είναι ανίκανος να δείξει αγάπη. Αυτό είναι προνόμιο των γενναίων.

Μαχάτμα Γκάντι, 1869-1948, Ινδός ηγέτης

Ειλικρινά ποτέ δεν κατάλαβα από που προέρχεται η δειλία. Δεν λέω και 'γω μπροστά σε κάθε νέο βήμα, μπροστά σε κάθε νέο ξεκίνημα είχα, έχω και θα έχω άγχος και αγωνία. Είναι φυσιολογικό μέχρι ενός σημείου. Από εκεί και πέρα δεν μπορώ να καταλάβω τους ανθρώπους που δειλιάζουν μπροστά στο καθετί.

Φοβούνται να δείξουν τα συναισθήματα τους μήπως πληγωθούν, φοβούνται να κάνουν κινήσεις μήπως παρεξηγηθούν, φοβούνται να έρθουν σε επαφή με ανθρώπους μήπως παρασυρθούν...

Προτιμούν να κλείνουν τα μάτια και να λένε ότι τα έχουν ανοιχτά, προτιμούν να λένε ότι είναι γενναίοι ενώ είναι δειλοί, προτιμούν να καταφεύγουν σε (ψυχο)φάρμακα για να μην αντιμετωπίσουν τις καταστάσεις ή τους ανθρώπους, αποφεύγουν την πραγματικότητα και ζουν σε έναν δικό τους κόσμο.

Ε, λοιπόν, αυτούς τους ανθρώπους δεν μπόρεσα ποτέ να τους καταλάβω. Είναι τόσο δύσκολο να αναλάβεις την ευθύνη των πράξεων σου; Είναι τόσο δύσκολο να πεις σε κάποιον ότι τον αγαπάς και το εννοείς; Είναι τόσο δύσκολο να προχωρήσεις μπροστά δίχως να σκέφτεσαι αρνητικά;

Τι να πω...Ίσως για κάποιους είναι...Εγώ προτιμώ τους άλλους!!!