Αγάπη και Έρωτας!!!

Όλα ξεκίνησαν στις 8 Οκτωβρίου. Ξεκίνησαν τόσο απρόσμενα, τόσο μαγικά. Η μοίρα, το πεπρωμένο, το κάρμα, τα αστέρια, ο Θεός, όπως και να το πει κανείς, με ένωσε με το άλλο μου μισό, την αδελφή ψυχή μου, τον άνθρωπό μου. Είχα διαβάσει πολλά, είχα ακούσει ακόμη περισσότερα από ανθρώπους που έζησαν κάτι παρόμοιο ή που τουλάχιστον νομίζουν πως βρήκαν το άλλο τους μισό. Δεδομένης όμως της κατάστασης που βίωνα τα τελευταία χρόνια και που σας την έχω περιγράψει σε παλαιότερες αναρτήσεις, είχα απογοητευτεί, πίστευα ότι ποτέ δεν θα έβρισκα τον άνθρωπό μου. Πάντα ένιωθα ότι πλησιάζω τόσο πολύ και πάντα τελευταία στιγμή κάτι γινόταν και χαλούσε, δεν έδενε το σιρόπι με τίποτα. Και εκεί που άρχισα να πιστεύω ότι εγώ φταίω που δεν μπορούσα να βρω τον άνθρωπό μου, ότι είμαι περίεργη, ιδιαιτέρως ευαίσθητη, ρομαντική και παραδοσιακή για την σημερινή εποχή, ξάφνου εμφανίστηκε.

Τον αναγνώρισα από τα πρώτα δευτερόλεπτα, από τις πρώτες λέξεις, από τις πρώτες ματιές. Έχουμε τόσα κοινά που υπάρχουν φορές που αναρωτιέμαι αν μου λέει αλήθεια. Έχουμε κοινές παιδικές στιγμές, οι γονείς μας μας μεγάλωσαν με τις ίδιες  αξίες, αρχές και ιδανικά, μιλάμε και σκεφτόμαστε με τον ίδιο ακριβώς τρόπο, είναι γλυκός, ρομαντικός και ευαίσθητος και ανατρίχιασα όταν μου είπε κάτι που πιστεύω και εγώ για τον εαυτό μου, ότι δεν ταιριάζει στη σημερινή εποχή και ότι θα έπρεπε να είχε γεννηθεί σε κάποια άλλη. Στο πρώτο μας ραντεβού με πήγε σε ένα μέρος που σκεφτόμουν από βραδύς να του ζητήσω να πάμε και όταν με πήγε από μόνος του και του εξήγησα ότι το σκεφτόμουν και ήθελα να του το προτείνω, μου απάντησε ότι το ένιωσε, πίστευε ότι δεν έχω πάει ποτέ σ' αυτό το μέρος και ότι θα ήθελα να πάω. Ακούμε την ίδια μουσική, τρώμε τα ίδια πράγματα, έχουμε κοινές εμπειρίες ζωής, έχουμε ίδιες απόψεις και αντιλήψεις για τη ζωή, για την πολιτική, για την φύση, για τον Θεό, για τον κόσμο, έχουμε και το ίδιο σημάδι στο χέρι, στο ίδιο δάχτυλο, ακόμη και ο τρόπος δημιουργίας του παραπλήσιος. Πράγματα απίστευτα, τρελά. Το σημαντικότερο όλων όμως είναι η αίσθηση που μου δημιουργεί. Μια αίσθηση ασφάλειας, οικειότητας, τρυφερότητας. Νιώθω σαν να τον ήξερα από πάντα. Σαν να ήταν αυτός που περίμενα τόσο καιρό, γι' αυτό δεν μπορούσα να ταιριάξω με κανέναν άλλο. Είναι απίστευτο αυτό που μου συμβαίνει. Μέσα σε σύντομο χρονικό διάστημα αναπτύξαμε πολύ έντονα συναισθήματα. 

Υπάρχει η πλήρης αρμονία όταν είμαστε μαζί. Μοιάζουμε εμφανισιακά. Τα κορμιά μας ταιριάζουν σαν 2 κομμάτια παζλ. Τα μάτια μας λάμπουν και τα μάγουλά μας κοκκινίζουν. Μ' αρέσει όταν κάνω όνειρα μαζί του. Μ' αρέσει όταν γελάμε. Μ' αρέσει όταν φιλιόμαστε και λέμε ταυτόχρονα τα ίδια γλυκόλογα. Μ' αρέσει όταν επικοινωνούμε χωρίς να μιλάμε. Μ' αρέσει όταν μου γράφει τραγούδια και μου τα παίζει στην κιθάρα του. Όταν κοιτώ τα μάτια του ξεχνιέμαι, χάνομαι στον χρόνο και στον χώρο, όλα τα άλλα σβήνουν. Μπορεί να είμαστε ανάμεσα σε πολύ κόσμο, αλλά όταν είμαστε μαζί, πιασμένοι χέρι-χέρι, όλοι οι άλλοι αυτόματα διαγράφονται από το οπτικό και ακουστικό μου πεδίο. Αφού πολλές φορές σκέφτομαι ότι αν πραγματικά ο Θεός μου επιφύλασσε να μου φέρει στον δρόμο μου το πραγματικό άλλο μου μισό και όχι απλά έναν άνθρωπο με τον οποίο θα έπρεπε να συμβιβαστώ, τότε άξιζε η αναμονή τόσων ετών. Σίγουρα άξιζε. 

Αυτός ο άνθρωπος δεν ξέρω αν ήρθε για να μείνει στη ζωή μου, δεν ξέρω ούτε το πόσο θα μείνει, το μόνο που ξέρω είναι ότι είμαι ευτυχισμένη με αυτό που ζω τώρα, είμαστε ευτυχισμένοι. Δεν θέλω να σκέφτομαι τίποτα, το μόνο που θέλω είναι να ζω την κάθε στιγμή μου μαζί του. Έχει κάνει τονωτική ένεση στην καρδιά μου και όλα αυτά τα συναισθήματα που ήταν στοιβαγμένα σε ένα διπλοκλειδωμένο και σκονισμένο σεντούκι εδώ και καιρό παρατημένο σε μια γωνιά της ψυχής μου, ξαναζωντάνεψαν. Είναι ωραίο να έχεις έναν άνθρωπο να νοιάζεσαι, να φροντίζεις και να αγαπάς.