Μια αλλιώτικη Μ. Τετάρτη...

Είναι Μ. Τετάρτη και σκέφτομαι ότι πλησιάζει το Άγιο Πάσχα. Το θέμα είναι πως με βρίσκει το φετινό Πάσχα. Σαφώς, πολύ αλλαγμένη. Πριν 3-4 χρόνια πήγαινα στους Χαιρετισμούς της Παναγίας, δεν έχανα Παρασκευή για Παρασκευή, νήστευα 40 μέρες, όχι επειδή έπρεπε, αλλά επειδή ήθελα, την Μ. Εβδομάδα ειδικά δεν έτρωγα σχεδόν τίποτα. Με ευχαριστούσε αυτό που έκανα. Διάβαζα πολλά θρησκευτικά βιβλία, επειδή κάτι με ωθούσε προς αυτήν την κατεύθυνση. Ήθελα να μάθω, να μάθω τι συμβαίνει μέσα και έξω από το σώμα μας, πάνω και κάτω από την θάλασσα, μέσα και έξω από το σύμπαν, από το τελευταίο κόκκο άμμου μέχρι τον πιο μακρινό γαλαξία...

Μέσα από το ταξίδι μου στα Άγια Βιβλία και την εντρύφηση μου στον Ορθόδοξο Χριστιανισμό, άρχισα να αισθάνομαι ότι η μόνη ευτυχία βρίσκεται στην καρδιά των μικρών παιδιών, γιατί εκεί βρίσκει καταφύγιο και γαλήνη ο Θεός. Είναι τα μόνα αθώα πλασματάκια που υπάρχουν σ' αυτόν τον πλανήτη. Και μιλάω για τα παιδάκια γιατί αυτά είναι δημιούργημα του ανθρώπου, συνεπώς προορίζονται να γίνουν όμοια με αυτόν λογικά όντα. Όπως, άλλωστε, είπε και ο Χριστός σε μία διδασκαλία του: "Αν θέλετε να κερδίσετε την Βασιλεία των Ουρανών, πρέπει να γίνετε σαν αυτά τα μικρά παιδιά", δείχνοντάς τους τα ανήλικα παιδάκια που ήταν τριγύρω του. Έτσι λοιπόν, αποφάσισα να προσπαθήσω όσο το δυνατόν περισσότερο να διατηρήσω ανέπαφη την καρδιά μου από μικρότητες, κακίες και γενικότερες ασχήμιες της ψυχής. Αποφάσισα να διατηρήσω την παιδικότητα στην ψυχή μου. Όμως, τι δύσκολο που είναι αυτό. Μετά από κάποια ηλικία, όλοι σου λένε μεγάλωσε, άλλαξε, να σκέφτεσαι πιο πονηρά για να προστατεύεσαι, για να κερδίσεις στη ζωή σου, μην πηγαίνεις με το σταυρό στο χέρι.

Αφότου βγήκα στη ζωή, άρχισα να δουλεύω, άρχισα να έρχομαι σε επαφή με πολλούς τύπους ανθρώπων, καλούς, κακούς, πονηρούς, αφελείς (ελάχιστοι), πρόθυμους, απρόθυμους, αρπαχτικά και λογιών άλλων, διαπίστωσα την δυσκολία να ζεις σε αυτόν τον κόσμο και να προσπαθείς να κάνεις το καλό, να προσπαθείς να χαμογελάς από την καρδιά σου, να προσπαθείς να βοηθάς, να προσπαθείς να είσαι εσύ και όχι κάποιος άλλος με μάσκα και, όμως, όλες οι προσπάθειες να πέφτουν στο κενό, γιατί απλά όλα αυτά χάθηκαν από τις ψυχές των ανθρώπων.

Πολλές φορές συνάνθρωποί μου με έκαναν να αισθανθώ άσχημα, πολλές φορές κοκκίνισα, πολλές φορές έκλαψα στο σπίτι μου για αδικίες γενικότερες, αλλά και εις βάρος μου, πολλές φορές αισθάνθηκα μόνη μου, αλλά ποτέ ο Θεός δεν με εγκατέλειπε. Όταν για ένα διάστημα έμεινα άνεργη, πήγα στην εκκλησία και συζήτησα με έναν παπά και η τραγική απάντησή του ήταν "πως κάνεις έτσι; όλοι άνεργοι είναι και εγώ ξέρεις πόσες δουλειές έκανα πριν γίνω παπάς;". Τότε ήταν που είπα "όχι, δεν μπορεί ο Χριστός να ήρθε στον κόσμο, να θυσιάστηκε για μας και εμείς να έχουμε γίνει τόσο γαϊδούρια". Και στο κάτω κάτω τι είναι πίστη; Να πηγαίνεις στην εκκλησία, να κοινωνείς, να το παίζεις καλός και μέσα σου να βράζεις, να λες ψέματα; Ο κόσμος έχει απομακρυνθεί από την εκκλησία, όχι επειδή δεν πιστεύει, αλλά επειδή οι παπάδες βλέπουν την πίστη ως δουλειά. 

Είναι Μ. Τετάρτη και νηστεύω επειδή πρέπει, όχι επειδή θέλω. Πρέπει να κοινωνήσω, αλλά δεν θα το κάνω, επειδή δεν εξομολογήθηκα και επειδή δεν νιώθω έτοιμη. Για μένα, πίστη δεν είναι μόνο αυτά, είναι και άλλα που δεν φαίνονται. Απλά, αισθάνομαι ότι όσο μεγαλώνω αλλάζω και δυστυχώς μου είναι πολύ δύσκολο να διατηρήσω την παιδικότητα στην ψυχή μου. Πρέπει, λέει, να γίνεις σκληρός για να επιβιώσεις, πρέπει να είσαι πονηρός για να προλαβαίνεις τις κακίες των άλλων.

Πριν λίγο καιρό βγήκα έξω με μια γνωστή μου και παρόλο που η συγκεκριμένη έχει σχέση εδώ και 6 μήνες, με το που άρχισε κάποιος να με φλερτάρει και να δείχνει ενδιαφέρον, η κυρία έκανε τα αδύνατα δυνατά για να του τραβήξει το βλέμμα. Τον κοιτούσε προκλητικά και διάφορα άλλα ωραία και όλα αυτά μπροστά στα μάτια μου, καμία διακριτικότητα. Σκέφτηκα ότι εγώ δεν θα μπορούσα ποτέ να το κάνω αυτό. Ένιωσα για ακόμη μία φορά πολύ άσχημα. Άλλα τι να το κάνεις; Πάντα άσχημα νιώθω και κανένα αποτέλεσμα.

Και μετά από όλα αυτά τα συναισθήματα που σου δημιουργούνται καθημερινά πως να αντιδράσεις; Πως να βιώσεις το Πάσχα και πως να πας να κοινωνήσεις;

Εύχομαι να μας δίνει ο Θεός δύναμη και κουράγιο να αντιμετωπίζουμε όλες τις δυσκολίες της ζωής μας, καθώς και όλους τους ανόητους ανθρώπους που προσπαθούν να το παίξουν έξυπνοι, παίζοντας άτιμα στο παιχνίδι της ζωής....



Σας αφήνω προς το παρόν με την Ζωή εν Τάφω...Μπορεί να είναι εγκώμιο της Μ. Παρασκευής, ωστόσο είναι από τα αγαπημένα μου...

Καλό Πάσχα να έχουμε!!!!