Παρασκευή 4 Μαρτίου 2011

Φιλοσόφησε για να είσαι Ευτυχής!!!

Μετά από 30 χρόνια γάμου οι γονείς μου φέτος αγόρασαν καινούργια κρεβατοκάμαρα, όπως την ήθελαν, για την ακρίβεια όπως την ονειρευόταν η μάνα μου. Εμένα αυτό που μου έκανε εντύπωση ήταν η χαρά τους ή καλύτερα η ευτυχία τους. Μου αρέσει να βλέπω τους ανθρώπους ευτυχισμένους, πόσο μάλλον τους γονείς μου.

Τα πρόσωπα των ανθρώπων αλλάζουν. Γερνάνε, κάνουν ρυτίδες, τα χρόνια έρχονται για να κακοποιήσουν την νεότητά μας, αλλά και για να μας γεμίσουν εμπειρίες. Ωστόσο, βλέποντας τα γελαστά πρόσωπα των γονιών μου διαπιστώνω το βαθμό της ευτυχίας τους. Υπάρχει άραγε βαθμός μέτρησης της ευτυχίας, της ηθικής και τόσων άλλων ποιοτικών μεταβλητών; Ατελείωτες συζητήσεις έχουν γίνει κατά καιρούς γι' αυτό το θέμα. Τώρα τελευταία διαπίστωσα ότι μπορεί κάποιος να μετρήσει την ευτυχία. Ποιος είναι αυτός ο τρόπος; Η επαναφορά των χαρακτηριστικών του προσώπου στην παιδική τους μορφή, δίχως ρυτίδες και άλλα τόσα που αποκτούμε με το πέρας του χρόνου. Στην παιδική μας ηλικία οι περισσότεροι είμαστε ευτυχισμένοι, επειδή δεν ζητάμε πολλά. Ακόμη και με τα λίγα που μας δίνουν οι γονείς μας είμαστε χαρούμενοι και ξέγνοιαστοι. Το μόνο που μας νοιάζει είναι το φαγητό, η αγάπη των γονιών μας και πάνω απ' όλα το παιχνίδι. Σ' αυτήν την ηλικία το πρόσωπό μας λάμπει, δεν υπάρχουν οι καθημερινές σκοτούρες και τα προβλήματα.

Θεωρώ λοιπόν ότι όταν κάποιος μέσα από την χαρά του και το γέλιο του φέρνει χαρακτηριστικά εκείνης της περιόδου της ζωής του είναι πραγματικά ευτυχισμένος. Όταν είδα τα πρόσωπα των γονιών μου να μου θυμίζουν τα πρόσωπα των παλιών φωτογραφιών, σκέφτηκα αυτομάτως ότι κάτι γίνεται εδώ. Πάντως όπως και να 'χει, το θέμα είναι ότι αγόρασαν κάτι που το ήθελαν πολύ και μέσα από αυτήν την πράξη τους εγώ βρήκα λίγη τροφή για σκέψη και την ευκαιρία να φιλοσοφήσω...

Καλό Μήνα!!!

3 σχόλια:

Σάββας είπε...

Καλησπέρα. Η παγκοσμιοποίηση και ο υπερκαταναλωτισμός ευθύνονται για την δυστυχία των ανθρώπων. Οι άνθρωποι κάποτε ήταν ευτυχισμένοι με τα λίγα. Χαιρόντουσαν με μικρά πράγματα. Ο υπερκαταναλωτισμός όμως μέσω του πιο χυδαίου κατά την άποψή μου μέσου όπως είναι η τηλεόραση, μας πέρασε υποσυνείδητα με τις διαφημίσεις που μας πασάρει ένα αίσθημα ανάγκης. Ανάγκη για να αποκτήσω κάτι που δεν έχω και όσο δεν το αποκτώ τόσο δυστυχισμένος γίνομαι. Από την άλλη όταν θα αποκτήσω κάτι θέλω κάτι παραπάνω. Φτάνουμε λοιπόν στο σημείο είτε αποκτήσουμε κάτι, είτε όχι να είμαστε μόνιμα δυστυχισμένοι.

JK O SΚΡΟΥΤΖΑΚΟS είπε...

ΚΑΛΗ ΣΑΡΑΚΟΣΤΗ ΝΑ ΕΧΟΥΜΕ ΚΑΙ ΝΑ ΠΕΡΑΣΕΙΣ ΟΜΟΡΦΑ ΤΗΝ ΚΑΘΑΡΑ ΔΕΥΤΕΡΑ!!!

ΔΗΜΗΤΡΑ - ΕΞΑΙΡΕΣΕΙΣ είπε...

Τι γλυκιά και τρυφερή ανάρτηση!!! Φαντάζομαι και την δική σου τη χαρά όταν είδες τα μάτια τους να φωτίζονται από ευχαρίστηση και ικανοποίηση.

Τα φιλιά μου καλό Σαββατοκύριακο να έχετε όλοι σας.