Το Δίλεπτον της Χήρας

28/07/2012 14:00 Μετρό Αεροδρόμιο - Αιγάλεω (μπλε γραμμή). Ελάχιστοι τουρίστες, πολλοί (λάθρο)μετανάστες (Αλβανοί, Αφγανοί, Πακιστανοί), ελάχιστοι εγχώριοι ταξιδιώτες και κάποιοι ντόπιοι.

Μπαίνουν στο βαγόνι δύο αδελφάκια, μιας φυλής, το αγόρι παίζει ακορντεόν και το κορίτσι κρατάει ένα πλαστικό ποτήρι και γυρίζει από άνθρωπο σε άνθρωπο περιμένοντας να πάρει κάτι. Τα παρατηρούσα ενώ εκείνα πλησίαζαν προς το μέρος μου. Καθώς η μουσική εξακολουθούσε να ηχεί στ' αυτιά μου, εκατοντάδες σκέψεις στροβιλίζονταν στο μυαλό μου "Να δώσω κάτι;" "Τι να δώσω;" "Τα εκμεταλλεύονται κάποιοι και αυτά δεν κερδίζουν τίποτα" " Είναι κρίμα να συμβαίνει αυτό στις μέρες μας" "Μήπως ο ελληνικός λαός λίγα περνάει σήμερα;" "Ξεπουλάνε τη χώρα μας και ο Έλληνας έχει φτάσει στο σημείο να ζητιανεύει" "Λες και δεν έχουμε κουραστεί για όλα αυτά που δικαιωματικά μας ανήκουν" "Οι Έλληνες είμαστε περήφανοι και μας έκαναν να νιώθουμε άχρηστοι, μη παραγωγικοί, ανενεργοί άνθρωποι" "Εκμετάλλευση σε κάθε επίπεδο" και ξαφνικά ακούω ένα κέρμα να πέφτει και να αντηχεί μέσα στο ποτηράκι. Ένας μετανάστης ασιατικής καταγωγής έδωσε ελεημοσύνη σ' αυτά τα δύο παιδιά, με τέτοιο τρόπο που μετά βίας το αντιλήφθηκα. Κανείς άλλος δεν κατάλαβε τίποτα, όλοι ήταν απορροφημένοι στις σκέψεις τους. 

Πέρασαν και από μένα, αλλά τίποτα. Και τότε θυμήθηκα κάτι που είχα διαβάσει πριν λίγο καιρό στην Καινή Διαθήκη στο Ευαγγέλιο του Λουκά: 

Κεφάλαιο ΚΑ΄

1 Εσήκωσε τα μάτια του και είδε τους πλουσίους να βάζουν τα δώρα τους εις το θησαυροφυλάκιον.

2 Είδε και μιαν πτωχήν χήραν να βάζει εκεί δύο λεπτά

3 και είπεν, "Αλήθεια σας λέγω, ότι η χήρα αυτή η πτωχή έβαλε περισσότερα από όλους,

4 διότι όλοι αυτοί έβαλαν από το περίσευμά τους εις τα δώρα του Θεού, ενώ αυτή από το υστέρημά της έβαλε όλα όσα είχε δια την συντήρησίν της". 

Ντράπηκα πολύ. Ένιωσα πολύ άσχημα με τον εαυτό μου γιατί ενώ τα διαβάζω, όταν έρχεται η στιγμή της πράξης παίρνω μηδέν. Ενώ θα μπορούσα να δώσω έστω 50 λεπτά δεν το έκανα, διότι σκεφτόμουν και σκεφτόμουν και σκεφτόμουν, λες και εκείνη τη στιγμή θα έλυνα το Κυπριακό. Αντίθετα, κάποιος άλλος που ίσως έχει περάσει από την ίδια θέση αντέδρασε ακαριαία και έδωσε ότι μπορούσε, από το υστέρημά του. 

Έτσι, κατέληξα στο συμπέρασμα ότι μπορεί κάποιος να κάνει το θέλημα του Θεού ακόμη και αν δεν είναι Χριστιανός, ενώ άλλοι που είναι, είτε αδιαφορούν είτε σκέφτονται πολύ περισσότερο απ' όσο πρέπει...