Αναγέννηση μέσα από τις στάχτες

 

Μετά από επτά χρόνια απουσίας αποφάσισα πάλι να γράψω. Βλέπετε έγιναν τόσες πολλές αλλαγές στη ζωή μου και στην καθημερινότητά μου που δεν μου επέτρεπαν την συγγραφή κειμένων. Η καταγραφή των ιδεών, των ονείρων, των απόψεων και των εμπειριών έγιναν πολυτέλεια μπροστά στην επιβίωση. Πόσο θλιβερό είναι αυτό.

Όλα πια μοιάζουν ένα, παγκοσμιοποιημένα... Και νιώθω τόσο μόνη, τόσο ξένη μες τους ξένους...Κι αυτούς που θεωρείς δικούς σου αντιλαμβάνεσαι κάποια στιγμή ότι και αυτοί ξένοι είναι. Δεν μπορώ να πιστέψω ότι χάθηκαν τα ιδανικά και οι αξίες στους ανθρώπους, ότι η ποιότητα του λόγου, η γέννηση των ιδεών και η ανταλλαγή απόψεων εξανεμίστηκαν. Προτιμώ να πιστεύω ότι δεν χάθηκαν, αλλά κάπου κρύφτηκαν και περιμένουν το πλήρωμα του χρόνου και τα κατάλληλα στόματα για να επανεμφανιστούν, να διατυμπανιστούν σε ολάκερο τον κόσμο όπως κάποτε. Δεν μπορώ να πιστέψω ότι το ελληνικό πνεύμα και η γενναία ελληνική ψυχή, που φοβέρα καμιά δεν την σκιάζει, χάθηκε. Προτιμώ να πιστεύω ότι μόνο για λίγο καιρό ξαποσταίνει και ξανά προς τη δόξα τραβά.

Κοιτώ γύρω μου και βλέπω τόση μοναξιά και πίκρα και θέλω να φωνάξω ώστε να με ακούσουν όλοι "ζήστε, χαρείτε, γελάστε με την καρδιά σας, μην μιζεριάζετε". Αλλά λείπουν τα αυτιά να ακούσουν... Αυτή η κατάσταση με την πανδημία, τις οικονομικές δυσκολίες, την απομόνωση έχει γεμίσει με θλίψη την ψυχή μου. Υπάρχουμε, αλλά δεν ζούμε. Δεν ζούμε τις απλές καθημερινές στιγμές της ζωής, αυτές που μας κάνουν να χαμογελούμε, αυτές που δίνουν τον ρυθμό στη ζωή μας και ζωντανεύουν τους χτύπους της καρδιάς μας. Ένα απλό χαμόγελο μπορεί να σου φτιάξει όλη τη μέρα. Γιατί να μην το χαρίσουμε; Να είστε σίγουροι ότι όταν χαρίζετε ένα χαμόγελο αυτό επιστέφει πίσω διπλάσιο και τριπλάσιο. 

Και κάπως έτσι χαμένη μες στις σκέψεις μου και προσπαθώντας να βρω λύσεις και απαντήσεις θυμήθηκα τα λόγια των γονιών μου "...και μέσα από τις στάχτες θα αναγεννηθούμε...". 

Ο Φοίνιξ, το ιερό πουλί που τιμόταν στην αρχαία Ελλάδα και συνδεόταν με την λατρεία του Ήλιου και του Απόλλωνα. Ένα πανίσχυρο σύμβολο που αφομοιώνει τη δύναμη του ανθρώπου να αναγεννιέται από τις δυσκολίες του και να γίνεται ακόμα πιο δυνατός.

Σύμφωνα με τον Ηρόδοτο όταν ο Φοίνιξ φτάσει σε μία ηλικία και θέλει να ανανεωθεί παραδίδεται στις φλόγες χρησιμοποιώντας ιερά και εξαγνιστικά βότανα όπως το μύρο. Ο Φοίνιξ πεθαίνει και αναγεννιέται μόνος του. Είναι πάντα ένας κάθε φορά και κατέχει εξαιρετικές δυνάμεις εκτός από τη μοναδική του ικανότητα να είναι αθάνατος.

Σκέφτηκα λοιπόν ότι και για μένα ίσως ήρθε αυτή η στιγμή, της καύσης, του θανάτου και της αναγέννησης...Αυτή η στιγμή να αρχίσω πάλι να μοιράζομαι τις σκέψεις και τα συναισθήματά μου μαζί σας. Αυτή η επαφή που δεν χρειάζεται να ξέρεις τον άλλον προσωπικά. Αρκεί να ξέρεις ότι είναι κάπου εκεί έξω. Διαβάζει τα κείμενά σου και προβληματίζεται, σκέφτεται, επικοινωνεί, χαμογελά...

Όπως ο Φοίνιξ μόνος του πεθαίνει και αναγεννιέται, έτσι και εγώ, μόνη μου θα αναγεννηθώ με όχημα την μοναξιά μου. 

Καλώς σας βρήκα λοιπόν με ένα υπέροχο ποίημα του Σεφέρη, μουσική του Θεοδωράκη και ερμηνεία από τον Καλογιάννη.

 

Η θηλυκότητα είναι μια τέχνη ξεχασμένη από πολλές…

Θηλυκότητα

είναι η τέχνη του να συντηρείς εσκεμμένα κάποια χαρακτηριστικά, που για αιώνες έχουν συνδεθεί με το γυναικείο φύλο, είτε ως μύθοι είτε ως παράδοση είτε ως προσδοκία, χωρίς να διακυβεύεται η προσωπικότητα και οι επιλογές, τη στιγμή, που η μάζα τα απαξιώνει ως αναχρονιστικά.

Θηλυκότητα

είναι η τέχνη του να γίνεσαι ποθητή, αλλά όχι προκλητική, παίζοντας με τις ιδιότητες και αφήνοντας το αίσθημα του ανικανοποίητου, που θα κορεσθεί μόνο σταδιακά, αν κάποιος αποδειχθεί ικανός να σε κερδίσει.

Θηλυκότητα

είναι η τέχνη της φιλαρέσκειας, δίχως έπαρση, της καλαισθησίας χωρίς εμμονή, της επίγνωσης των θέλω, χωρίς φλυαρία, ο συνδυασμός της τρυφερότητας με το δυναμισμό, της ευφυίας με την αφέλεια, η ικανότητα να κάνεις όσους πλησιάζουν να φαντάζονται και να μαντεύουν, ξέροντας πως ποτέ δε θα σε κατέχουν.

Θηλυκότητα

είναι οι εμπειρίες, που δεν κατονομάζονται, τα αντίθετα που συναινούν με το χρόνο, η αγνότητα που έγινε σύνεση, η ευγένεια, όταν οι υπόλοιπες γίνονται αθυρόστομες, η προθυμία εκεί που οι άλλες επικαλούνται δικαιώματα και η διεκδίκηση, όταν κάποιες δειλιάζουν παρά τις μεγαλοστομίες τους.

Θηλυκότητα 

είναι η τέχνη του να χαρίζεσαι ως δώρο αποκλειστικά σε εκείνους που για σένα αγωνίστηκαν, η μαγεία του να αποκαλύπτεις λίγα και να πυροδοτείς πολλά, ο ρομαντισμός, που δε γίνεται γλυκανάλατος, η αυτοπεποίθηση, που δε μετατρέπεται σε θρασύτητα.

Θηλυκότητα

είναι η σεξουαλική διαθεσιμότητα με τη σωφροσύνη της άρνησης, η αυτονομία, που γίνεται συγκατάβαση, το κάλλος, που εμποτίζεται από το μέτρο.

Η θηλυκότητα

είναι, δυστυχώς, μια ξεχασμένη από τις πολλές τέχνη…

Γράφει ο Ευστράτιος Παπάνης, Επίκουρος Καθηγητής Κοινωνιολογίας Πανεπιστημίου Αιγαίου

Το διαβάσαμε από το: http://thesecretrealtruth.blogspot.com/2015/08/blog-post_488.html#ixzz3i4xomzDw

Πηγή: katohika.gr

ΕΜΜΕΤΡΗ ΠΡΟΕΙΔΟΠΟΙΗΣΗ: "ΘΑΡΣΕΙΤΕ, ΕΓΩ ΕΙΜΙ, ΜΗ ΦΟΒΕΙΣΘΕ"

Εις την δύναμιν της Αγίας Τριάδος

Εις την δύναμιν της Αγίας Τριάδος

Στην γραφή αυτή, ο στρατός να είναι προσεκτικός.

Έρχεται επιστράτευση γενική,

Μα ο τακτικός στρατιώτης,

Θα είναι παρών της κλήσης της πρώτης.

Θα γεμίσει τα βουνά και τα νησιά, εντολή θα πάρει να ετοιμαστεί ,

Τα σύνορα, από επικείμενη Τούρκικη εισβολή να υπερασπιστεί .

Κανείς να μη φοβηθεί,

Πολλές φόρες Άγιοι και μοναχοί στα γεγονότα αυτά έχουν αναφερθεί ,

Μα πολλοί ιδέα ακόμα δεν έχουν ,

Σε τι γεγονότα σε λίγο θα συμμετέχουν .

Γι αυτούς σας δίνεται τούτη η γραφή ,

Που κοιμούνται τον ύπνο το βαθύ.

Σε όλους να διασκορπιστεί,

Παντού να μοιραστεί ,

Και ας αυτή για τους πιστούς αμνούς Μου, για γνωστά πράγματα ομιλεί .

Να πείσει, για την ύπαρξη του Υιού του Μονογενή , έχει γραφεί .

Από χέρια άπιστων θα κρατηθεί και θα διαβαστεί,

Θα προκαλέσει την μεταστροφή,

Και ο λόγος του Χριστού, σε λίγο για αυτούς θα αποτελεί την κύρια τροφή .

Για τους δικούς Μου τους αμνούς απλά ακόμα ένα πειστήριο,

Του Ζώντα Θεού, Ιησού Χριστού, στην καρδιά τους, θα προστεθεί .

Ο στρατός στα ορύγματα αφόβητα και περήφανα μέσα να σταθεί ,

Κανείς να μην φοβηθεί, να πολεμήσει δεν θα χρειαστεί ,

Θα μείνει στην αναμονή,

Πολύ από την προσευχή θα βοηθηθεί.

Όσο ο στρατιώτης όμως αναμένει

Και του Θεού βοήθεια στα βουνά του Έβρου περιμένει,

Αλλά και στα νησιά,

Στον Θεό να ανοίξει, μια αγκαλιά.

Βλασφημία μην αρθρώσεις, γιατί ευθύς,

Μόνος θα βρεθείς.

Από κακοτοπιά δεν θα βοηθηθείς,

Στην τύχη σου θα αφεθείς,

Πιστά στην προσευχή να αφιερωθείς.

Του Τούρκου το άρβυλο , το πολύ-πολύ , στον ποταμό τον Έβρο να βραχεί ,

Μα αμέσως προς τα πίσω θα γυρίσει με βήμα έντρομο ταχύ ,

Την κακούργα χώρα του να υπερασπιστεί ,

Από θύτης σε θύμα θα μετατραπεί .

Άδικα την Τουρκία να σώσει θα προσπαθήσει ,

Ο Ρώσος θα την διασπαθίσει ,

Θα την πετσοκόψει και την διασκορπίσει ,

Την Κύπρο ο Αγαρηνός θα την ραπίσει ,

Και αλλόφρων θα την εγκαταλείψει

Την σημαία από τον πενταδάκτυλο ο Χριστός θα την αφανίσει.

Ο κρυπτοχριστιανός φανερά θα θυμιατίσει

Και τον Σταυρό του , με τρία δάκτυλα στο σώμα του θα σχηματίσει ,

Εν τοις ύδασι Ορθόδοξος ιερέας θα τους Βαπτίσει ,

Τίποτα λοιπόν τον Ελληνικό στρατό μην τον φοβίσει .

Εμπιστοσύνη στον Ιησού Χριστό,

Και όχι στον εξοπλισμό ,

Κοιτάξτε προς τον ουρανό,

Έχω Εγώ αναρίθμητο Αγγελικό Στρατό ,

Θα βρίσκεται στο δικό σας το πλευρό ,

Εμένα έχει Στρατηγό.

Ο Χριστός αλάθητα θα φτιάξει,

Το πάζλ της κατάστασης της Ελλάδας που κανείς επί Γης δεν μπορεί να φτιάξει .

Αυτός θα το ταιριάξει,

Πολλούς άθεους Αυτός θα τους ξαφνιάσει 

Πολλούς πολέμιους συνειδητούς κατά του Χριστού,

Θα τους αφήσει στα κρύα του λουτρού

Ανέμενε , ανέμενε ,

Εσύ, δικό Μου πνευματικό παιδί, πνευματικά ανέβαινε, ανέβαινε ,

Σύντομα πολλά θα δείτε, όλα για να ωφεληθείτε ,

Θα δοκιμαστείτε, σωματικά θα τσακιστείτε,

Κι άλλο θα μισηθείτε,

Μην απορείτε,

Χριστό οι περισσότεροι στο τέλος σαν ένδυμα θα φορείτε,

Για την αμαρτία, να αδιαφορείτε,

Κατάχαμα , να την πατείτε,

Στο μαύρο δίχτυ του αιωνίου εχθρού σας μην πιαστείτε

Σε όλους σας καθημερινά το ρίχνει,

Είναι μαύρο αυτό και δεν δείχνει ,

Ο Χριστός κοντά σε όλους σας το δείχνει .

Με την Πίστη, όλα τα μπορείς,

Ποτέ, ποτέ, δεν θα καμφθείς ,

Σε ατσάλι θα μετατραπείς 

Ούτε που μπορείς , να το φανταστείς ,

Με το Θεό όλα τα μπορείς ,

Εμένα , τον Χριστό μόνιμα να αναζητείς ,

Θα λάβεις πριν να το σκεφτείς.

Τώρα μόλις, εορτάστηκε η Δική Μου, η Ανάληψη ,

Μα από εσάς, λαμβάνω προκατάληψη.

Της Ανάληψης προηγήθηκε η Σταύρωση και η κρίση από εσάς ,

Και ακόμα και τώρα η διάνοια σας το Λόγο Μου δε δέχεται ,

Η διάνοια σας αντιστέκεται

Και ο Λόγος Μου που σε χαρτί τυπώθηκε ,

Δεν μεταδόθηκε,

Αλλά άθλια, από το χέρι σας, μουντζουρώθηκε ,

Και ο λόγος ; ότι δήθεν , έχετε στην καρδιά σας , διάκριση ,

Μα σας πληροφορώ, ότι κολυμπάτε στην κατάκριση ,

Κρίνετε και επικρίνετε γραπτά που δόθηκαν από Εμένα , τον Χριστό ,

Και λέτε ότι τούτο το γραπτό, εμένα, δεν μου είναι αρεστό,

Ποιο το δυσάρεστο ;

Τι είναι αυτό που δεν σας είναι ευάρεστο ;

Ποια από τα λόγια Μου κατακριτέα ,

Κρατάτε εσείς , ρομφαία,

Νομίζοντας , ότι κρατάτε την γνώση, την κορυφαία ,

Μωροί, μωροί ,

Προσοχή, προσοχή ,

Πρώτοι πιαστήκατε στο δίχτυ, το διαφανές ,

Το μυαλό σας άγεται και φέρεται, σαν να ήταν εκκρεμές ,

Την αλήθεια πρώτα στο εαυτό σου πες ,

Εάν όταν μιλάς για τον Χριστό, οι άλλοι να σε ακούνε θες.

Σας ενημερώνω, ότι η ψυχή σας τυφλώθηκε,

Τους ιερείς που Με Σταύρωσαν, θυμίζετε ,

Που τα Λόγια μου σαν αυτούς παραγκωνίζετε,

Χωρίς φώτιση τα πάντα διυλίζετε ,

Έτοιμοι την κάμηλο να καταπιείτε,

Και πάλι τον Λόγο Μου αυτόν σε άλλους έτοιμοι είστε να μην πείτε ,

Την επιλεκτικότητα δεν μπορείτε να την επικαλεστείτε ,

Αδύναμοι, στα Άδυτα Μου για να δείτε είστε .

Σας σπρώχνουν διαβόλια,

Να βαδίσετε δρόμο , αποτελούμενο , από τριβόλια .

Δεν πονάτε , γιατί από τον σατανά παυσίπονα, ασυνείδητα ζητάτε,

Ώστε τη συνείδηση σας, τον Έμφυτο Ελεγκτή σας να την καταπατάτε.

Την εντολή , για την μοιχεία,

Πετάξατε, με την πρώτη ευκαιρία ,

Η ψυχή σας ανεμοδέρνεται από την κακοκαιρία ,

Ενώ πιστοί αμνοί δικοί μου δίπλα σας απολαμβάνουν, ψυχική καλοκαιρία ,

Καμία εκ μέρους σας απορία,

Θα φταίει λέτε η συγκυρία,

Μα έφραξε της ψυχής σας η αρτηρία,

Ζητάτε την καθολική σας δυστυχία ,

Αν και βλέπετε ότι η συνταγή σας δεν είχε επιτυχία .

Θα έπρεπε κάθε Κυριακή το Αίμα και η Σάρκα του Χριστού 

στις φλέβες σας να ρέει

Αντίθετα , η διάνοια σας και η ψυχή σας , κλαίει ,

Παραπαίει,

Ακόμα ψάχνετε , τι φταίει ,

Όλα τα ξέρετε

Και τίποτα δεν ξέρετε

Τα παιδιά σας, στην Θεία Λειτουργία πότε θα τα φέρετε;

Που πάτε ; που πατέ;

Κοιμάστε , κοιμάστε,

Αυταπατάστε , αυταπατάστε ,

Τίποτα από τα Λόγια του Αγίου Μου Ευαγγελίου δεν θυμάστε ;

Αλλοιωθήκατε, νικηθήκατε, σκορπιστήκατε,

Πνευματικά πρώτα από όλα απαλλοτριωθήκατε,

Γιατί από Εμένα τον Χριστό οικειοθελώς απογυμνωθήκατε .

Σε λαβύρινθο δαιμονικό μόνοι σας κλειστήκατε

Τα πάντα , αναζητήσατε και τίποτα δεν βρήκατε .

Το αντιληφθήκατε ;

Αν ναι, Δόξα τον Ζώντα , Αληθινό Τριαδικό Θεό είπατε ;

Ακόμα δεν πειστήκατε ;

Τον Θεό δεν βρήκατε ;

Εδώ , Εγώ Μιλώ μέσα από τούτο το γραπτό 

Δεν σας είναι , αρκετό ;

Τι είναι σε εσάς , επιτέλους , αρκετό ;

Τι είναι σε εσάς , επιτέλους , αρεστό ;

Τι σας είναι μπορετό ;

Εμένα , τον Θεό , ζητάτε να Προσαρμοστώ ;

Μα ήδη Είμαι Ταπεινός και το Έχω κάνει για εσάς αυτό ,

Όλα τα θεωρείτε πλάνη , όλα τα ονομάζετε πλεκτάνη .

Τι βρήκατε άρρωστο ;

Το Σωστό και το Ορθό ;

Τον Λόγο Μου τον Εύρωστο ;

Τα γραφόμενα αυτά ,

Να μην κρατηθούν , κρυφά ,

Όποιος μπορεί ,

Ευθύς , να τα διασκορπεί ,

Των πιστών μου, την πίστη , να αναδομεί ,

Ώστε να μην λυγίσει και χαθεί .

Τα πάντα ξέρω Εγώ αλλά και τα Είδα ,

Του Θεού , την Έναρξη Ζωής,

Με την Εμφύσηση Πνοής,

Στους πρωτόπλαστους την Είδα.

Τον διάβολο να πέφτει σαν αστραπή τον Είδα.

Από πάντα Εγώ, ο Λόγος Υπήρχα ,

Από όλους τους θανόντες , του ζώντες και τους μελλοντικούς , Προϋπήρχα ,

Ατελεύτητος, Αόρατος και κατ επιλογήν Μου, Ορατός ,

Στα πάντα Μου, Εγώ Σωστός ,

Προπάντων, Ταπεινός ,

Της Αγάπης , της Αδιανόητης , ο Χορηγός ,

Της Συγχώρεσης , της Ακατανόητης , ο Αρχηγός

Του Δέντρου της Ζωής , ο Κηπουρός ,

Ο Επιβλέπων ,

Και της Μετανοίας σας , ο Αναμένων

Διαρκώς ,

Μα από πολλούς εσάς , Είμαι μισητός

Κατ επέκταση και ο Πατέρας μου , ο Θεός .

Τα πάντα Εγώ , γνωρίζω ,

Έρχομαι και σε πλευρίζω ,

Δώρα , σου Χαρίζω ,

Γεγονότα ,

Στα δικά σας ώτα ,

Σας τα ψιθυρίζω,

στην Πιστή σας , Ελπίζω ,

όταν την Ανιχνεύσω τα θηρία τα διασκορπίζω,

τα δάκρυα σκουπίζω,

τους δαίμονες ραπίζω ,

Τις Πνευματικές σας προσπάθειες τις Συντονίζω ,

Δεν σας υπνωτίζω,

Δεν θα πείτε ποτέ , «Θεέ μου , που αρμενίζω» ;

Ζωή, Πνευματική, Αιώνια Δωρίζω ,

Με μάτια καθαρά σε Αντικρίζω ,

Μύρο Αναβλύζω ,

Το Πρόσωπο του Νυμφίου στην Αγία Τριάδα Εμφανίζω ,

Αγκάθινα Στεφάνια , ξερά , Εγώ , Έχω την δύναμη , να Ξανανθίζω ,

Κάποια νησιά θα πατηθούν απ’ το γνωστό εχθρό,

Κέρασμα, ετοίμασα για αυτόν, Εγώ, ο Χριστός, πικρό, πικρό,

Τα πόδια θα του κόψω, την ορμή του θα την ανακόψω,

Τους πολιτικούς σας, που σας πρόδωσαν Εγώ, θα τους Προδώσω.

Κατάχαμα , νεκρό ,

Θα δείτε τον εχθρό ,

Από άλλου χέρι

Θα χτυπηθεί με αιχμηρό μαχαίρι.

Τον ακριβή καιρό μόνο ο Θεός τον ξέρει .

Με μιας θα Με δείτε τον Τούρκο να εξαφανίζω.

Με μια δρασκελιά, όταν με αφήσεις περνώ Εγώ μπροστά και ρύπους καθαρίζω ,

Το βήμα σου σε σταθερό σημείο να πατά Εγώ το προορίζω ,

Εμπόδια και τέλος , Εγώ , δεν Γνωρίζω ,

Απλόχερα , πολλά Χαρίζω ,

Ορατά και μη αντιληπτά ,

Θυμήσου , τα Πάθη τα Σεπτά ,

Για όλους εσάς ,συνέβησαν Αυτά ,

Η μνήμη σου, να μην σε απατά ,

Ο Χριστός μιλά , μέσα , από πολλά γραπτά ,

Αλλά και θαύματα πολλά ,

Θα πολλαπλασιαστούν αυτά .

Προσοχή στις θυγατέρες, όμοιες οι περισσότερες σαν να ήτανε εταίρες.

Γυμνές , στους δρόμους , τριγυρνάνε, δαιμόνια στα αυτιά αυτών των γυναικών , μιλάνε ,

Υποβολείς αυτά στοχεύουν στην αδήλωτη εκπόρνευση αυτών .

Ξεπουλιούνται σε σώμα και ψυχή, ευφραίνονται σε σώμα και ψυχή ,

Νομίζοντας ότι στο τέλος δεν θα φανεί ούτε αμυχή ,

Αίμα τρέχει , από την κατακρεουργημένη τους , ψυχή ,

Στέγνωσε από αίμα, σε λίγο , έρχεται το τέρμα.

Θα αποσυνδεθεί η Ελλάδα , από της αμετανόητης και συνειδητής αμαρτίας αυτό , το έρμα ,

Μαριονέτες του εχθρού έχουνε γίνει.

Αν συνεχίσουν έτσι ούτε μια γυναίκα αδιάβλητη δε θα μείνει ,

Θέλουν γυμνές και προκλητικές , να τις θαυμάζουν ,

Φραγμό αυτές , δεν βάζουν ,

Απόκρυφα μέλη του σώματος , σε δημόσια θέα , βγάζουν ,

Υπερήφανες φαντάζουν, μυαλό δε βάζουν ,

Την Υπομονή Μου βλάσφημα τη δοκιμάζουν,

Το σώμα τους το Ναό της Ψυχής τους το τεμαχίζουν ,

Και σε πολλούς αγνώστους ,το δωρίζουν ,

Μαύρο καλάθι αμαρτίας , μέχρι επάνω , το γεμίζουν ,

Μα δεν είναι αρκετά , για τις γυναίκες αυτές και συνεχίζουν ,

Μέχρι , που το ξεχειλίζουν ,

Τις Βλέπω νωχελικά να ψελλίζουν ότι το σώμα τους φροντίζουν ,

Μα αυτές, με αμαρτία, το ραντίζουν,

Ξεχνούν, ότι σε λίγα έτη ή λεπτά, τα ίδια μέλη, θα τα δουν οι άλλοι, στο χώμα να σαπίζουν,

Τα πάντα ξευτιλίζουν,

Η γενετήσια ορμή , μεταβλήθηκε , σε ζωική

Δεν κρατήθηκε ούτε καν σε περιοχή ιδιωτική, κρυφή , αλλά δόθηκε ακόμη και αξία εμπορική ,

Ολοταχώς , οδηγούνται , στην αιώνια καταστροφή ,

Την αμαρτία έχουνε τροφή,

Αδιανόητη απόφαση,

Τα δαιμόνια , στο κορμί και το μυαλό , κάνανε απόβαση ,

Πάρτε το απόφαση ,

Μην ψάχνετε άλλη πλέον , πρόφαση ,

Θα έρθει τιμωρία δίκαιη, ισόποση ,

Τα γυμνά κορμιά σας και τις αμαρτίες σας ο Θεός , θα τα κρύψει ,

Ό,τι υλικό για φτιάξει τον Αδάμ έχει χρησιμοποιήσει,

Με το ίδιο, τα γυμνά κορμιά σας θα τα περιστοιχίσει,

Έτσι ώστε ποτέ ούτε οφθαλμός ανδρός να μην ξαναμαρτήσει 

Του Θεού , την υπομονή , την έχετε εξαντλήσει ,

Μετανοήστε, χρόνο όμως μη σας πάρει ,

Βάλτε άμεσα στην αμαρτία και τον εγωισμό σας χαλινάρι,

Βγάλτε επιτέλους της αμαρτίας τις παρωπίδες ,

Να τρέφετε στον Θεό ελπίδες ,

Αν αυτή η γραφή , την καρδιά σου , απαλύνει ,

Είναι γιατί , γράφτηκε από του Θεού σου , την Γαλήνη ,

Κομμάτι της Σοφίας του Θεού , μέσα , κλείνει ,

Όριο , του Θεού , το Άχρονο και η Απεραντοσύνη .

Σε Μένα θέλω δια παντός εμπιστοσύνη ,

Σε λίγο θα διασκορπιστούν από το Πρόσωπο Μου οι εχθροί Μου με βιασύνη ,

Θα θαφτούν , όρθιος , κανένας δεν θα μείνει ..……

Σταυρό, όλοι να φορείτε, Την πίστη σε Εμένα τον Χριστό να ομολογείτε,

Στις Εκκλησιές σε λίγο δε θα χωρείτε, Όλοι στους ναούς θα θέλετε να μπείτε,

Από Εμένα τον Χριστό, να εισακουστείτε, Προσευχητάρια προμηθευτείτε ,

Θα τα χρειαστείτε.

Όταν ρωτηθείτε, τον Ιησού Χριστό, Κύριο σας και Θεό σας να ομολογείτε.

Μη ντραπείτε, από την Ευλογία Μου θα εξαιρεθείτε, και από τις θλίψεις, θα νικηθείτε .

Μόνοι σας, χωρίς Εμένα τον Χριστό, να τα βγάλετε πέρα δε μπορείτε .

Σταυρό και Αγιασμό στο χέρι σας κρατείτε;

Με αυτά τα Όπλα θα σωθείτε, τίποτα να μη φοβηθείτε.

Θάρρος, θάρρος , Εγώ ο Χριστός για εσάς να Είμαι φάρος.

Όποιος Εμένα τον Χριστό έχει Φάρο ,

Τα προβλήματα του θα Άρω,

Το Λόγο αυτό πίσω δεν θα πάρω .

Μετάνοια , μετάνοια ,

Των έχθρων σας ήδη , έχω σκοτίσει τη διάνοια ,

Γιατί αποφάσεις έχουν λάβει που τις χαρακτηρίζει η παράνοια.

Από τις αποφάσεις τους έχουν περιπλεχτεί ,

Με τα ίδια τους τα χέρια τα μάτια τους έχουν αφαιρεθεί .

Ήδη πλήττονται σε μέτωπα πολλά,

Κι άλλα θα πάθουν, πιο σοβαρά .

Η σκότιση των Τούρκων σε εσάς είναι ορατή,

Γιατί από Εμένα το Χριστό αυτό έχει επιτραπεί .

Τα γραφόμενα του παρελθόντος ,

Άρχισαν να φαίνονται μπροστά σας, όντως.

Προσοχή, η Γη πρώτα θα σειστεί,

Και ύστερα, κάποιος τα παραπάνω, εμπρός του, θα τα δει.

Ο Χριστός μόνο μετάνοια ζητεί,Και ο καθένας , δύναται , να σωθεί.

Όταν αισθανθείς τη δόνηση, Κάνε τον Σταυρό σου και από Μένα τον Χριστό δε θα αισθανθείς καθόλου περιφρόνηση.

Όχι μόνο θα σωθείς, από τα ερείπια εσύ θα βγεις,

και ούτε που θα σκονιστείς, αλώβητος και όρθιος μόνος θα σταθείς ,

και θα απορείς.

Του Λόγου αυτού Εγγυητής είναι ο Χριστός , ο Λυτρωτής .

Με τον Χριστό τα πάντα δύνασαι να δεις.

Και ας μην δύνασαι ούτε μια τρίχα από την ίδια σου την κεφαλή ,

Να μετατρέψεις το χρώμα από αυτή.

Πίστη μόνο θέλω δυνατή.

Όλα τα γραφόμενα αυτά , θα τα θυμηθείς ,

Και σε δάκρυα ευγνωμοσύνης θα πνιγείς ,

Όταν, κάνοντας με Πίστη το σημείο του Σταυρού εσύ σωθείς .

Η γραφίδα αυτή που γράφει,

Τον Χριστό έχει αυτή Γραφέα

Δεν αποτελεί πλάνη αυτή κρυμμένη ωραία .

Την Αλήθεια η γραφή αυτή διαλαλεί .

Τίποτα κρυφό δεν κρατεί ,

Μόνο την χείρα ο Θεός έχει δανειστεί,

Ώστε να σας προειδοποιεί ,

Σας καθοδηγεί ,

Αγκάθια , κανείς , να μην πατεί

Και κάτω , ξαπλωθεί ,

Και από τα φίδια , φαγωθεί .

Από τον καθένα σας , ο Χριστός ζητά , να αγρυπνεί ,

Στην άκρη του γκρεμού , να μην ακροβατεί ,

Στα σύννεφα , να μην πετάει ,

Εγώ ο Χριστός ανάλογα την Πίστη του μπορώ , να τον κάνω , στα κύματα να περιπατάει ,

Τα επερχόμενα , να προσπερνάει .

Το Όνομα Μου, μέρα και νύχτα να επικαλείσθε .

Θαρσείτε, εγώ ειμί, μη φοβείσθε .

+++

Πηγή: http://anargyros61.blogspot.gr/

Ο ¨ΤΑΦΟΣ¨ ΤΗΣ ΑΜΦΙΠΟΛΗΣ ΔΕΝ ΕΊΝΑΙ ΤΑΦΟΣ…

Σύμφωνα με τον ερευνητή Βασίλειο Βασιλάκο εκ της Τραπεζοντής Σπάρτης στο βιβλίο του «Οι μύστες του Ταϋγέτου» αναφέρει:«Ελληνικό κράτος καλείται το τμήμα της γης που αποτελείται από υψηλές & αιχμηρές κορυφές επί το πλείστον πετρώδεις για την δημιουργία σκιών και κατ΄επέκταση θρησκειών».

Σύμφωνα με την πολυετή έρευνα και τα ευρήματα του (πλήθος κτερισμάτων και αποδεικτικών αρχαιολογικών στοιχείων που επιβεβαιώνουν την θεωρία του), το 25.000 π.Χ. ένα διαστημόπλοιο με το όνομα «Τάλετον» προσγειώθηκε στην κορυφή του Ταΰγετου που έχει σχήμα τέλειας πυραμίδας.

Οι αστρικοί ταξιδιώτες αναζητούσαν μια τέλεια πυραμίδα, όπου με βάση την σκιά της και τις αστρικές καθετοποιήσεις θα έδιναν χρησμούς για να φτιαχτούν οι πόλεις και τα ιερά όλου του πλανήτη.

Από την λέξη σκιά προέρχεται και η λέξη θρησκεία, που ασφαλώς δεν έχει καμία σχέση με την σημερινή έννοια της θρησκείας. Η σκιά της πυραμίδας ήταν ιερή και απαγορεύονταν να αλλοιωθεί το σχήμα της, γι΄αυτό και η λέξη θρη-σκια, σημαίνει: «θύω την σκιά», θυσιάζω στην σκιά για να κρατήσω σταθερό τον χρησμό.

Η έννοια του χρησμού (μήνυμα-πληροφορία)ήταν η επισημοποίηση προς τους ανθρώπους του καταλληλότερου σημείου για να κατασκευάσει πόλεις και ιερά.

Η μεταβίβαση του χρησμού γινόταν μόνο με οπτική επαφή από κορυφή σε κορυφή ανάμεσα στα ιερατεία. Το όνομα της νέας περιοχής ή της πόλης δινόταν με βάση ποιο Άστρο ή Αστερισμό ευθυγραμμίζονταν (καθετοποίηση).

Π.χ. το σημείο ΕΝΑ του πλανήτη (όσο αφορά τις ευθυγραμμίσεις – χρησμούς) ήταν ο Ταΰγετος (= ταγεύω την γη, την εξουσιάζω).

Από εκεί πήρε ¨χρησμό¨ η κορυφή του Ολύμπου, το σημείο ΔΥΟ ( πόλη Δίον), και μετά πήρε ¨χρησμό¨ το σημείο ΤΡΙΑ ή αλλιώς ΤΡΟΙΑ ήΙΛΙΟΝ.

Μεταξύ τους τα τρία σημεία κάνουν ένα ορθογώνιο τρίγωνο (εικόνα 2).

Ανάμεσα στο σημείο ΕΝΑ (Ταΰγετος) και σημείο ΔΥΟ (Δίον), υπάρχουν οι Δελφοί και συγκεκριμένα το ακριβές μέσο σημείο της απόστασης (χρυσή τομή), είναι το χωριό «Χρυσό» 5 χλμ νοτιο-δυτικά των Δελφών.

Η ευρύτερη περιοχή επειδή είναι αμφι & ισα των δυο πρώτων χρησμοδοτικών σημείων ονομάστηκε Άμφισσα.

Λίγο πιο κάτω γεωγραφικά η πόλη Γαλαξίδι πήρε το όνομα της επειδή το 12,000 π.Χ. ευθυγραμμίζονταν με τον γαλαξία της Ανδρομέδας!

Δεν είναι τυχαίο ότι στην δυτική ήπειρο, την Αμερική και συγκεκριμένα στο Μέξικο, υπάρχει μια κορυφή βουνού σε κατάληξη τέλειας πυραμίδας που ονομάζεται¨ΕΛ ΤΑΓΙΝ¨, (Ταΰγετος).

Ας πάμε τώρα στην ΑΜΦΙΠΟΛΗ να αναλύσουμε το όνομα και να καταλάβουμε τελικά τι συμβαίνει εκεί. Αμφι – πόλη –> αμφι – πόλος, δηλαδή πόλος ή σημείο με διττή Φύση ή έννοια διπλής διαδρομής (όπως Άμφισσα). Όπως θα δείτε στην κάτωθι εικόνα…

…από το σημείο ΔΥΟ (Όλυμπος), ο χρησμός (πληροφορία) περνά (οπτικά) μέσα από τα δυο πρώτα πόδια της Χαλκιδικής, μετέπειτα διασχίζει το Αιγαίο, καταφθάνει στην νήσο Λήμνο και καταλήγει απέναντι στο σημείο ΤΡΙΑ (Ίλιον).

Επειδή όμως η απόσταση από το δεύτερο πόδι της Χαλκιδικής μέχρι την Λήμνο είναι αρκετά μεγάλη, αφού μεσολαβεί το αιγαίο πέλαγος, χρησμοδότησαν (δρομολόγησαν) μια εναλλακτική διαδρομή μέσα από τις κορυφές της βορείου Ελλάδος κα κατέλεξαν στην περιοχή της σημερινής Αμφίπολης, όπου κατασκεύασαν την ομώνυμη πόλη.

Από την Αμφίπολη ο χρησμός όδευε προς Θάσο – Σαμοθράκη – Ίμβρο και κατέληγε στην ΤΡΟΙΑ, μέσα από τις κορυφές των βουνών των νησιών, που είχαν μικρή απόσταση μεταξύ τους και εξυπηρετούσε ευκολότερα στην μεταφορά του χρησμού.

Η Αμφίπολη είναι σημαντική γιατί ήταν παραθαλάσσια περιοχή και ήταν το τελευταίο χερσαίο χρησμοδοτικό ιερατικό κέντρο πριν περάσει¨ το μήνυμα στα νησιά και στον αντίποδα του Αιγαίου.

Αμφί-πολη/πόλο ονομάστηκε γιατί αφενός ήταν μια εναλλακτική διαδρομή μεταφοράς του χρησμού μεταξύ των σημείων Δυο & Τρία και αφετέρου το ιερατείο της Αμφιπόλεως μπορούσε να λάβει και να δώσει χρησμό τόσο από το σημείο ΔΥΟ όσο και από το σημείο ΤΡΙΑ αφού διατηρούσε αμφί-δρομη σχέση μεταξύ δεύτερου και τρίτου σημείου αναφοράς.

Η απόσταση της Αμφίπολης απο το όρος Σάος της Σαμοθράκης είναι ίδια με την απόσταση της κορυφής του Ολύμπου.

Λόγω του χαμηλού υψόμετρου όντας παραθαλάσσιο μέρος και έλλειψης υψηλών κορυφών κοντά στην θάλασσα, κατασκεύασαν μια πυραμίδα με ύψος τουλάχιστον 150 μέτρων (τώρα έχει απομείνει με ύψος 125 μέτρα περίπου) και τοποθέτησαν το ιερατείο απέναντι από τον γεωμετρικό όγκο ώστε να επιβλέπουν την σκιά του και να ¨θύουν¨ εκεί για να κρατούν τον χρησμό όπως πίστευαν.

Ο λεγόμενος ¨τάφος¨ της Αμφίπολης, μόνο τάφος δεν είναι. Είναι ο χώρος του ιερατείου που μελετούσε τις σκιά της πυραμίδας με βάση τον ήλιο, (ηλίδα) την σελήνη (σελίδα) και τα αστέρια (αστρίδα).

Γι΄αυτό τον λόγο πίστευαν ότι η σφίγγα σαν σύμβολο είχε απόκρυφες δυνάμεις και μπορούσε να κρατήσει την ιερότητα του χώρου σταθερή (σκία) ώστε να μπορεί το ιερατείο να χρησμοδοτεί από εκεί και στο μέλλον.

Στον χώρο των ανασκαφών βρεθήκαν σφίγγες που επιβεβαιώνουν ότι δεν είναι τάφος αλλά ιερός μυητικός χώρος. Το ίδιο συμβαίνει και στην Αίγυπτο.

Εκεί δεν έχει βουνά ή κορυφές ψηλές και σταθερές για να μελετήσουν την σκιά του Ήλιου, της Σελήνης και των Άστρων (νοητικώς), οπότε κατασκεύασαν τις πυραμίδες μαζί με την σφίγγα για να κρατά τον χρησμό σταθερό. Αν δείτε τις παρακάτω εικόνες θα διαπιστώσετε ότι:

Το κέντρο της πυραμίδας που είναι πίσω από την σφίγγα έχει απόσταση 630 μέτρα, αλλά και η πυραμίδα της Αμφίπολης από το ιερό που βρεθήκαν οι σφίγγες έχει πάλι την ιδία απόσταση!

Οι σφίγγες τοποθετούνταν σε τέτοια απόσταση από τις πυραμίδες με βάση την σκιά του γεωμετρικού τους σχήματος στα ηλιοστάσια του έτους.

Από εκεί αντιλαμβανόμαστε ότι εφόσον οι σφίγγες της Αμφίπολης και της Αιγύπτου ισαπέχουν από την αντίστοιχες πυραμίδες τους, άρα το ύψος της πυραμίδας του Αμφίπολης ήταν ίδιο με του Χεφρήνου!

Στον χώρο των ανασκαφών δεν πρόκειται να βρεθεί κανένας νεκρός ούτε ήρωας της αρχαιότητας, και αν βρεθεί θα είναι γιατί μετέπειτα κάποιοι χρησιμοποίησαν των χώρο σαν τάφο.

Σε καμία περίπτωση δεν κατασκευάστηκε αυτός ο χώρος για την ταφή κάποιου μεγάλου άντρα, αλλά είναι αφιερωμένος στον θεό ήλιο, όχι τον δικό μας αλλά στον ΒΑΣΙΛΙΣΚΟ.

Ο βασιλίσκος από μυθολογικής πλευράς ήταν ένα απ’ τα χειρότερα τέρατα που έχει πλάσει η φαντασία του ανθρώπου.

Στις πρώτες αναπαραστάσεις του έμοιαζε με ένα μικρό φίδι με λοφίο, που μπορούσε να σκοτώσει με το δηλητήριο του αλλά και με το ίδιο του το βλέμμα, καθώς πίστευαν πως μπορεί να βάλει φωτιά ή να πετρώσει κάποιον ή κάτι όταν το κοιτάει.

Ο μόνος τρόπος για να σκοτώσει κανείς βασιλίσκο ήταν να του δείξει το είδωλό του σε έναν καθρέφτη ή να τον βάλει να ακούσει το λάλημα ενός κόκορα.

Το μόνο ζώο όμως που μπορούσε να σκοτώσει το τρομερό τέρας αυτό ήταν η μικροσκοπική νυφίτσα, καθώς είχε ανοσία στο βλέμμα και το δηλητήριό του.

Αστρονομικά όμως είναι το λαμπρότερο αστέρι του αστερισμού του Λέοντα (Leon A) με τη λατινική ονομασία Regulus.

Το όνομα Βασιλίσκος σημαίνει «μικρός βασιλιάς» και προέκυψε από την πίστη ότι ο συγκεκριμένος αστέρας κυβερνούσε τις ουράνιες υποθέσεις.

Ο Βασιλίσκος είναι τριπλός αστέρας, με δύο αμυδρούς συνοδούς που σχηματίζουν διπλό σύστημα.

Είναι το αστέρι που ευθυγραμμίζεται (καθετοποιείται) με τον ιερό της Αμφίπολης, γι΄αυτό συναντούμε τον πανίσχυρο και μεγαλόπρεπη λέοντα που πάρθηκε από τον χώρο του και έχει στηθεί εδώ και δεκαετίες σε λάθος σημείο.

Υπολείπονται να βρεθούν δυο ακόμη μικρότεροι λέοντες και διάφορα γεωμετρικά και αστρονομικά ευρήματα, καθώς και τύμβους στον θεό ήλιο.

Ας μην ξεχνάμε ότι η κατοχική κυβέρνηση Σαμαρά θα δώσει τέλος στο σήριαλ του ¨τάφου¨, όταν θα έχει ολοκληρώσει τις ανθελληνικές της προθέσεις.

Πηγή: http://secretproduction.gr/%CE%BF-%C2%A8%CF%84%CE%B1%CF%86%CE%BF%CF%83%C2%A8-%CF%84%CE%B7%CF%83-%CE%B1%CE%BC%CF%86%CE%B9%CF%80%CE%BF%CE%BB%CE%B7%CF%83-%CE%B4%CE%B5%CE%BD-%CE%B5%CE%AF%CE%BD%CE%B1%CE%B9-%CF%84%CE%B1%CF%86%CE%BF/

Ακριβής μικρογραφία της Αλεξάνδρειας της Αιγύπτου, ο τύμβος της Αμφίπολης! (ΦΩΤΟ)

Μια συγκλονιστική αποκάλυψη, που δίνει ακόμα μία πολύ εντυπωσιακή διάσταση του τύμβου στην Αμφίπολη, φέρνουν στο φως τα «ΠΑΡΑΠΟΛΙΤΙΚΑ».

Τα συγκεκριμένα στοιχεία προέρχονται από τον Μιχάλη Λεφαντζή, συνεργάτη της κυρίας Αικατερίνης Περιστέρη, και δείχνουν πως το χέρι που σχεδίασε τον τύμβο της Αμφίπολης γνώριζε πολύ καλά την Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου, σημείο αναφοράς για τον Μ. Αλέξανδρο, που την ίδρυσε το 331 π.Χ., αφού ήταν η αγαπημένη του πόλη.

Ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή, για να δούμε την εντυπωσιακή συμμετρία. Οπως φαίνεται, το αρχικό ύψος του Λέοντος της Αμφίπολης, που ο Μιχάλης Λεφαντζής επιβεβαίωσε ότι ήταν στην κορυφή του τύμβου, έφτανε μαζί με τη βάση ακριβώς στα 15,84 μέτρα.

«Για μένα, η τυπολογία αυτού του περιβόλου δεν υπάρχει αλλού στη Μακεδονία. Αρχιτεκτονικά πρόκειται για ένα υβρίδιο», αναφέρει ο συνεργάτης της κ. Περιστέρη. Οσον αφορά τον Λέοντα, «με ύψος 5,30 μέτρα και συνολικά με το βάθρο του 15,84 μέτρα, έχει μακεδονικό εμβάτη, με ημικίονες και ασπίδες στο βάθρο του», έχει δηλώσει χαρακτηριστικά ο αρχιτέκτονας.

Από την επίσημη ανακοίνωση του υπουργείου Πολιτισμού για τις διαστάσεις του εντυπωσιακού τύμβου της Αμφίπολης, η διάμετρος του τύμβου φαίνεται να είναι σε άμεση αρμονία με το Λιοντάρι, καθώς είναι το ύψος του ακριβώς επί δέκα, δηλαδή 158,40 μέτρα. Αυτό προφανώς βοηθούσε στην οπτική αρμονία του τύμβου, κάτι που επιβεβαιώνει και ο ίδιος ο Μιχάλης Λεφαντζής, ο οποίος δηλώνει πως «αυτό το έργο υλοποιήθηκε από αρχιτέκτονα που είχε υψηλή γνώση της γεωμετρίας. Αρκεί να αναφέρω ότι χρησιμοποιεί το π= 3,14, αντί του 3,17 των Αιγυπτίων, που ήταν ως τότε σε χρήση».

Το μεγαλοπρεπές μνημείο του 4ου αιώνα π.Χ. δεν σταματά να εκπλήσσει, καθώς, όπως φαίνεται, κρύβει ένα ακόμα μεγάλο μυστικό. Ο αρχιτέκτονάς του, γνώριζε πολύ καλά και την Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου, η οποία είχε χτιστεί μόλις λίγα χρόνια πριν, από τον αρχιτέκτονα του Μεγάλου Αλεξάνδρο τον Δεινοκράτη. Συγκεκριμένα και όπως έχει εκμυστηρευτεί ο Μιχάλης Λεφαντζής σε συνομιλητές του και έχει αποτυπωθεί σε πανοραμική αναπαράσταση του τύμβου, αλλά και σε χειρόγραφο η διάμετρος των τειχών της Αλεξάνδρειας της Αιγύπτου, που έφτιαξε ο αρχιτέκτονας του Μεγάλου Αλεξάνδρου, Δεινοκράτης, είναι 15.840 μέτρα. Δηλαδή, ο τύμβος του λόφου Καστά είναι μια μικρογραφία της αγαπημένης πόλης του Μακεδόνα βασιλιά σε κλίμακα 1/100.

ΕΝΤΟΛΗ

Η συγκεκριμένη αποκάλυψη έρχεται να επιβεβαιώσει όσα λένε οι αρχαιολόγοι, πως ο αρχιτέκτονας του τύμβου του λόφου Καστά είναι ο Δεινοκράτης, ο οποίος είναι σαφές ότι πήρε εντολή από τον ίδιο τον Μέγα Αλέξανδρο ή από κάποιο πρόσωπο του πολύ στενού περιβάλλοντός του να φτιάξει το συγκεκριμένο οικοδόμημα στη μακεδονική πόλη, το οποίο προοριζόταν για κάποιο υψηλό πρόσωπο της μακεδονικής δυναστείας. Προφανώς, ο αρχιτέκτονας του τύμβου ήθελε να αποδώσει έναν έντονο συμβολισμό για το/α πρόσωπο/α που τάφηκε/αν στο εσωτερικό του και ήθελε να συνδέσει με αυτό τον τρόπο τη Μακεδονία με την Αλεξάνδρεια.

Αξίζει να σημειωθεί πως τα όρια της Αλεξάνδρειας τα σχεδίασε ο ίδιος ο Μ. Αλέξανδρος, που φιλοδοξούσε να φτιάξει μία πόλη με επιβλητικά ανάκτορα, πολυτελή κτίρια, ναούς και πολύ πράσινο. Ο Ελληνας στρατηλάτης επέλεξε το παραλληλόγραμμο σχήμα της μακεδονικής χλαμύδας, με όρια τη λίμνη Μαρεώτιδα στον νότο και τον Κανωπικό Βραχίονα. Ο αρχιτέκτονας Δεινοκράτης ο Ρόδιος ήταν αυτός που ανέλαβε την πολεοδόμηση και την ανέγερση των βασιλικών κτιρίων, κατασκευάζοντας μια πόλη-πρότυπο για την εποχή εκείνη.

ΠΗΓΗ: parapolitika

Ο Βίος του Προφήτη Ηλία

Ο προφήτης Ηλίας χαρακτηρίζεται ως επίγειος άγγελος και επουράνιος άνθρωπος. Σήμερα τιμάται η μνήμη του. Ας πούμε λίγα λόγια γι' αυτόν τον ξεχωριστό άνθρωπο...

Καταγωγή του προφήτη Ηλία

Ο Προφήτης Ηλίας ήταν γιος του Σωβάκ και καταγόταν από τη Θέσβη της περιοχής Γαλαάδ, και ανήκε στην φυλή του Ααρών. Όταν γεννήθηκε, ο πατέρας του είδε μία θεία οπτασία:

Δυό άνδρες λευκοφορεμένοι τον ονόμαζαν Ηλία, τον σπαργάνωναν με φωτιά και του έδιναν φλόγα να φάει. Τότε ο πατέρας του, πήγε στα Ιεροσόλυμα και αφού περιέγραψε την 

οπτασία στους ιερείς, εκείνοι του είπαν ερμηνεύοντας την οπτασία, ότι ο γιος του θα γίνει προφήτης και θα κρίνει το Ισραήλ με δίκοπο μαχαίρι και φωτιά.

Οι αγιογραφικές πληροφορίες για τον προφήτη Ηλία αναφέρουν ότι φορούσε ρούχο από προβιά και στη μέση του είχε δερμάτινη ζώνη. Ζούσε αυστηρή και ασκητική ζωή, και 

ήταν ανυποχώρητος σε θέματα γνήσιας λατρείας του Θεού, αφού δεν συμβιβαζόταν με τη τάση της υιοθέτησης από τους Εβραίους ειδωλολατρικών στοιχείων.

Ο Βίος και δράση του

Η προφητική αποστολή του Ηλία αναπτύχτηκε στα χρόνια της βασιλείας του Αχαάβ (873-854 π.Χ.). Ο Αχαάβ έλαβε ως γυναίκα του την Ιεζάβελ. Εκείνη καθιέρωσε επίσημα τη 

λατρεία του θεού Βάαλ-Melgart. Είχε φτάσει πλέον η στιγμή να δράσει ο προφήτης Ηλίας. Εμφανίζεται στο βασιλιά Αχαάβ και του λέει: Ορκίζομαι στον Κύριο πού υπηρετώ, 

τον αληθινό Θεό του Ισραήλ, ότι τα επόμενα χρόνια δεν θα πέσει στη γη δροσιά ούτε βροχή, παρά μόνο με προσταγή δική μου.

Η τριετή ανομβρία

Ο Κύριος είπε στον Ηλία: Φύγε από εδώ και πήγαινε προς τα ανατολικά, να κρυφτείς κοντά στο χείμαρρο Χοράθ (Χερίθ), ανατολικά του Ιορδάνη. Θα πίνεις νερό από το χείμαρρο κι 

εγώ θα δώσω προσταγή στους κόρακες να φροντίζουν για την τροφή σου εκεί. Ο προφήτης συμμορφώθηκε. Η τριετής ξηρασία άρχισε. Ο προφήτης κρυβόταν στο μέρος πού του 

είχε υποδειχθεί από τον Θεό. Εκεί, οι κόρακες του έφερναν ψωμί και κρέας πρωί και βράδυ, κι έπινε νερό από το χείμαρρο. Μετά όμως από μερικές μέρες ξεράθηκε ο χείμαρρος, 

γιατί υπήρχε ανομβρία στη χώρα.

Φιλοξενούμενος στη Σαρεπτά

Τότε παίρνει και πάλι νέα εντολή από τον Κύριο πού του είπε: Σήκω, πήγαινε στη Σαρεπτά, στην περιοχή της Σιδώνας και μείνε εκεί. Εγώ διέταξα μία χήρα να φροντίζει για την 

τροφή σου. Ξεκίνησε ο Ηλίας και όταν έφτασε στην πύλη της πόλης είδε μία γυναίκα πού μάζευε ξύλα. Της ζήτησε να φτιάξει μια μικρή λαγάνα για εκείνον από το λίγο αλεύρι της 

και να του τη φέρει, έπειτα να φτιάξει για την ίδια και το γιο της. Γιατί ο Κύριος, ο Θεός του Ισραήλ, λέει: το πιθάρι με το αλεύρι δεν θα αδειάσει και το λάδι στο δοχείο δεν θα 

λιγοστέψει, ως τη μέρα πού ο Κύριος θα στείλει βροχή. Η γυναίκα έκανε όπως της είπε ο προφήτης, με αποτέλεσμα ούτε το αλεύρι ούτε το λάδι να τελειώνουν για πολλές ημέρες.

Η ανάσταση του γιου της χήρας

Ύστερα από τα γεγονότα αυτά αρρώστησε βαριά και πέθανε ο γιος της χήρας που φιλοξενούσε τον προφήτη. Τότε η γυναίκα, είπε στον προφήτη Ηλία: Τί σού χρωστούσα, 

άνθρωπε του Θεού; Ήρθες στο σπίτι μου για να μου υπενθυμίσεις την αμαρτία μου και να κάνεις να πεθάνει ο γιος μου; Εκείνος όμως το πήρε από την αγκαλιά της και 

προσευχήθηκε στον Κύριο, λέγοντας: Κύριε, Θεέ μου, γιατί έκανες κακό στη χήρα πού με φιλοξενεί, αφήνοντας να πεθάνει ο γιος της; Και συνέχισε, παρακαλώντας να επιστρέψει 

η ψυχή του παιδιού αυτού μέσα του. Ο Κύριος άκουσε την προσευχή του και ανέστησε το παιδί. 

Η παρρησία του Ηλία ενώπιον του βασιλιά

Ήταν ήδη ο τρίτος χρόνος της φοβερής ξηρασίας, όταν ο Θεός μίλησε στον προφήτη και του είπε: Πήγαινε να παρουσιαστείς στον Αχαάβ, κι εγώ θα στείλω βροχή στη γη. Τον 

προκάλεσε μάλιστα να δώσει εντολή να συγκεντρωθούν όλοι οι Ισραηλίτες στο όρος Κάρμηλος, μαζί με τους 450 «προφήτες» του Βάαλ και τους 400 «προφήτες» της Αστάρτης, 

πού ήταν προστατευόμενοι της βασίλισσας Ιεζάβελ.

Λέει ο προφήτης Ηλίας : Εγώ απέμεινα μόνος προφήτης του Κυρίου, ενώ οι προφήτες του Βάαλ είναι 450. Ας μας φέρουν δύο μοσχάρια κι ας διαλέξουν το ένα για τον εαυτό τους 

ας το κομματιάσουν κι αν το βάλουν πάνω στα ξύλα, φωτιά όμως να μη βάλουν. Εγώ θα πάρω το άλλο μοσχάρι και θα το βάλω πάνω στα ξύλα και δεν θα βάλω φωτιά. 

Αν επικαλεστούν αυτοί το όνομα του θεού τους και θα επικαλεστώ κι εγώ το όνομα του Κυρίου. Όποιος θεός απαντήσει με φωτιά, αυτός θα είναι ο αληθινός Θεός. 

Οι 450 «προφήτες» του Βάαλ προσεύχονταν στο θεό τους από το πρωί ως το μεσημέρι: «Βάαλ, άκουσέ μας», φώναξαν και χοροπηδούσαν γύρω από το θυσιαστήριο πού είχαν 

ετοιμάσει. Εις μάτην όμως! Καμία φωνή, κανένα σημάδι ότι ο θεός τους είχε ακούσει τις ικεσίες τους.

Νωρίς το απόγευμα ο προφήτης κάλεσε κοντά του το λαό, πού πλησίασε στο θυσιαστήριο του Κυρίου το οποίο είχε καταστραφεί από την Ιεζάβελ και ξαναστήσει ο Ηλίας με 12 

πέτρες, όσοι και οι γιοι του Ιακώβ και οι 12 φυλές του Ισραήλ. Έβαλε πάνω στο θυσιαστήριο ξύλα, κομμάτιασε το μοσχάρι και το τοποθέτησε πάνω τους. Έπειτα ζήτησε τέσσερις 

κάδους νερό κι έδωσε εντολή να το χύσουν πάνω στο ολοκαύτωμα και τα ξύλα. Το ίδιο είπε και έκαναν δεύτερη και τρίτη φορά. Στη συνέχεια πλησίασε το θυσιαστήριο και 

προσευχήθηκε σε επήκοο όλων: Κύριε, Θεέ του Αβραάμ, του Ισαάκ και του Ιακώβ, ας μάθουν όλοι σήμερα δη εσύ είσαι Θεός στον Ισραήλ κι εγώ δούλος σου, και ότι εγώ έκανα 

όλα αυτά τα πράγματα σύμφωνα με το λόγο σου. Απάντησε μου, Κύριε, ώστε να μάθει ο λαός σου αυτός ότι εσύ είσαι ο Κύριος, ο Θεός, κι ότι εσύ θα ξαναφέρεις την καρδιά τους 

κοντά σου.

Τότε λοιπόν έπεσε φωτιά από τον ουρανό και έκαψε εντελώς τα κομμάτια του μοσχαριού, τα ξύλα, ακόμα και τις πέτρες και το χώμα. Έκπληκτοι όλοι έσκυψαν το κεφάλι και είπαν: 

Ο Κύριος! Αυτός είναι ο Θεός! Και ο Ηλίας: Πιάστε τους «προφήτες» του Βάαλ, να μη σας ξεφύγει κανείς. Τούς συνέλαβαν, τους κατέβασαν στο χείμαρρο Κισών κι εκεί τους 

εξολόθρευσε.

Το τέλος της τριετούς ξηρασίας 

Μετά το γεγονός αυτό τα σύννεφα σκοτείνιασαν τον ουρανό και ξέσπασε θύελλα και δυνατή βροχή. Η Ιεζάβελ οργισμένη έστειλε με αγγελιοφόρο 

μήνυμα στον Ηλία: Να με τιμωρήσουν οι θεοί, αν αύριο τέτοια ώρα δεν σου κάνω ότι έκανες εσύ στους προφήτες.

Ο Ηλίας κρύβεται στο όρος Χωρήβ. Και ο Κύριος στη συνέχεια εμφανίστηκε στον Ηλία. Και έδωσε εντολή στον προφήτη του να πάει στη Δαμασκό για να χρίσει το νέο βασιλιά των 

Συρίων, υστέρα το νέο βασιλιά του Ισραήλ και στη συνέχεια να χρίσει διάδοχο του προφήτη τον Ελισαίο. Πράγμα πού έκανε ο Ηλίας.

Η αρπαγή του προφήτη Ηλία στον ουρανό

Αφού ο προφήτης Ηλίας έζησε και έδρασε κατά το θέλημα του Κυρίου, έφτασε ο καιρός να τον πάρει ο Θεός στους ουρανούς μέσα σε ανεμοστρόβιλο. Ο Ηλίας και ο Ελισαίος κατά 

την εντολή του Κυρίου, βάδισαν προς τον Ιορδάνη ποταμό, ενώ τους ακολουθούσαν 50 προφήτες πού στάθηκαν σε κάποια απόσταση απ’ αυτούς. Ξαφνικά, καθώς προχωρούσαν 

συζητώντας, φάνηκε ένα άρμα από φωτιά, κι άλογα πύρινα τους χώρισαν τον έναν από τον άλλον. Κι ανέβαινε ο Ηλίας μέσα σε ανεμοστρόβιλο στον ουρανό, ενώ άφησε να πέσει 

από πάνω του ο μανδύας (μηλωτή) πού τον μάζεψε ο Ελισαίος. Οι προφήτες πού παρακολουθούσαν τα γινόμενα από μακριά, είπαν: Το πνεύμα του Ηλία έμεινε στον Ελισαίο. 

Ο προφήτης Ηλίας έδειξε ένθερμο ζήλο για το νόμο του Θεού και γι αυτό αναλήφθηκε στον ουρανό.

Ο προφήτης Ηλίας, εξαιτίας της βαθιάς του πίστης, της αφοσίωσης στον Θεό και του ένθερμού ζήλου, αναφέρεται πολύ συχνά στα βιβλία της Αγίας Γραφής, η δε επίδραση πού 

άσκησε η ζωή και το έργο του διά μέσου των αιώνων είναι πολύ σημαντική. Από τα ιερά και άγια πρόσωπα της Παλαιάς Διαθήκης είναι ίσως το πλέον αγαπητό και η μνήμη του 

τιμάται από τους ορθοδόξους χριστιανούς περισσότερο από κάθε άλλο.

Όχι λιγότερο σημαντική είναι η παρουσία του προφήτη Ηλία στα βιβλία της Καινής Διαθήκης. 

Ο προφήτης Ηλίας τιμάται στην κορυφή λόφων, υψωμάτων και βουνών. Ακριβώς γι’ αυτό πολλές κορυφές φέρουν το όνομά του και οι περισσότερες έχουν εκκλησάκια ή 

εικονοστάσια αφιερωμένα σ’ αυτόν.

Ἀπολυτίκιον

Ἦχος δ΄. Ταχύ Προκατάλαβε.

Ὁ ἔνσαρκος ἄγγελος, τῶν προφητῶν ἡ κρηπίς, ὁ δεύτερος πρόδρομος τῆς παρουσίας Χριστοῦ, Ἠλίας ὁ ἔνδοξος, ἄνωθεν καταπέμψας Ἐλισαίω τήν χάριν, 

νόσους ἀποδιώκει, καί λεπρούς καθαρίζει, διο καί τοῖς τιμῶσιν αὐτῶν βρύει ἰάματα.

Πηγή: http://xristianos.gr/forum/viewtopic.php?t=2170